Mogelijk is het leeftijdsgebonden, maar voor mij is opgepoetst oud werk of niet eerder uitgebracht materiaal vaak interessanter dan nieuwe muziek, die vaak erg veel lijkt op... vult u maar in. De prachtig uitgevoerde lp Vita Dominica van Finch bevat eigenlijk de live-uitvoering van de oorspronkelijke eerste lp uit 1975, aangevuld met Colossus parts 1&2, die als bonustracks op de cd-versie van het debuutalbum Glory Of The Inner Force prijkten. Verder staat er nog een aardige toevoeging in de vorm van de demo Remembering The Future op. Nadat ik dezel lp met veel genoegen had beluisterd, kon ik een aantal conclusies trekken. Finch bestond uit een vijftal uitstekende muzikanten die instrumentale progressieve rock maakten, waarbij men invloeden uit de klassieke muziek, rock, jazz en pop samensmeedde tot een fraai geheel. Daarbij staken de gitaar van Joop van Nimwegen, de toetsen van Cleem Determeijer en de synths van Ad Wammes elkaar voortdurend naar de kroon als het ging om de beste solo's en de mooiste melodieën. Het fundament van bassist Peter Vink en drummer Beer Klaasse - Hans Bosboom op de demo - was zeer solide en zat vol variatie, inventiviteit en subtiliteit. Ondanks de beperkte middelen van de jaren zeventig is de geluidskwaliteit erg goed te noemen. Deze destijds onderschatte band speelde instrumentale muziek in de stijl van Focus en de beginperiode van Yes.
Vooralsnog verschijnt dit album niet op cd, maar er komt binnenkort een mooi pakket met Finch-muziek dat wél op cd wordt uitgebracht. Vita Dominica bevat alles wat prog zo interessant maakt: de epics, de speltechniek, het incorporeren van een klassiek themaatje en de drang om te experimenteren. Het is jammer dat we na Galleons Of Passion (1977) niets meer van deze band hebben vernomen, maar dit album is in elk geval prachtig!