INTO THE VALLEY OF THE MOONKING

De Britse pomprockband Magnum heeft inmiddels zijn 30-jarig jubileum gevierd en brengt de laatste tien jaar met enige regelmaat nieuw werk uit. Into The Valley Of The Moonking, de opvolger van Princess And The Broken Arrow (2007), heeft eveneens een prachtig hoesontwerp van de fameuze fantasy-artist Rodney Matthews. De twaalf nieuwe stukken zijn van een constante en goede kwaliteit al is er, zoals te verwachten was, weinig nieuws onder de zon. De stem van Bob Catley klinkt steeds omfloerster en hees en is in mijn beleving duidelijk tanende. Met zijn routine en vaak dubbel ingezongen zanglijnen kan hij zich echter goed staande houden. Wel jammer dat de zang zo kaal en iel gemixt is, want een beetje galm en ruimte zou nuttig geweest zijn en had het album wat meer diepte kunnen geven. Dan het album zelf. Na een instrumentale klassiekgetinte korte ouverture is de eerste track geïnspireerd op de merseybeat van de jaren zestig, al zijn de gitaren wat zwaarder en is het geluid natuurlijk moderner. De overige tracks zijn een combinatie van hogeschool AOR en pomprock die weliswaar melodieus en pakkend is, maar is qua instrumentatie nauwelijks indrukwekkend te noemen. De titeltrack steekt er bovenuit met zijn bluesinvloeden en progressieve trekjes. A Face In The Crowd doet qua refrein wat aan Knowing Me, Knowing You  van Abba denken, terwijl de laatste track veel gelijkenissen vertoont met het werk van The Rolling Stones. Into The Valley Of The Moonking is bekend werk in een modern jasje uitgevoerd door routiniers die garant staan voor een prima stukje entertainment.