THE TIDE TURNS

The Tide Turns is de nieuwe cd van de Braziliaanse formatie Blezqi Zatsaz onder leiding van toetsenvirtuoos en voornaamste componist Fabio Ribeira. Met deze opvolger van Rise And Fall Of Passional Sanity (1991) lijkt het alsof de heren zich wat hebben aangetrokken van de kritiek die ze op hun debuut kregen. Dit album bruist en sprankelt namelijk wél, het zit vol emotie en passie en compenseert mede daardoor ruimschoots het gemis aan zang. De twaalf stukken, variërend in lengte van drie tot ruim veertien minuten, zorgen voor een respectabele speelduur van bijna 71 minuten. Niet geheel toevallig domineren de toetsen. Ribeira bespeelt onder meer de Korg-, Clavia-, Kawai- Alesis- en Oberheimer- synthesizers, maar hij geeft ook voldoende ruimte aan de elektrische en akoestische gitaar, fluit en saxofoon om prachtige melodieën en solo's te spelen. De opbouw van de stukken stamt uit de klassieke school met als beste voorbeeld de hommage aan J.S. Bach met het stuk The Well Tempered Drawbar. Je hoort dus klassieke elementen en orkestraties, veel tempo- en sfeerwisselingen, maar er zijn ook associaties met UK in The Asphaezings Are Back!, met Arena in Parallel Paradise, met Rippingtons in Thy Fake en zelfs met Jean Michel Jarre in Lilith en Jan Vayne in Soul Mirror. The Tide Turns is een cd die veel raakvlakken heeft met de westerse symfo- en proghistorie en is dus een luisterbeurt meer dan waard. Alleen het wat onopvallende drumwerk, de af en toe niet mooi klinkende gitaren en het gevoel het allemaal al eens eerder gehoord te hebben, weerhouden mij ervan om het een meesterwerk te noemen.