TERRAFORM

De van Krux en zeker van Carptree bekende Zweedse toetsenist, componist en producer Carl Westholm heeft een nieuw geesteskind wereldkundig gemaakt: Jupiter Society, een bombastisch project met tal van gastmuzikanten, gecentreerd rond zijn toetsen en orkestraties. Terraform is de opvolger van First Contact, Last Warning (2008). In de eerste, vrij Wagneriaanse track horen we de stem van Mats Levén (Therion) en flitsend gitaarwerk van Marcus Jidell (Royal Hunt), naast een heerlijke synthsolo van de meester zelf. Er is veel toetsenbombast aan het begin van Rescue And Resurrection, een langzame majestueuze track met geweldige zang van Öivin Tronstad, die een prima stem en een enorm bereik blijkt te hebben. De zware gitaarriffs worden overvleugeld door de orkestraties en ter afwisseling volgt een prachtig symfonisch stukje; het is bijna elektronische muziek met aan het einde weer enkele prachtige solo's. Een basis van 'donker' gitaarwerk en piano afgewisseld met zwaar georkestreerde dramatische passages vormen de inleiding voor een stuk dat sterk tegen de gothicmetal aanleunt met een aansprekende solo van gitarist 'Kulle' Frederik Akesson (Krux, Talisman). De wederom voortreffelijke zang is dit keer van Nils Erikson. Levén schittert in de door toetsen gedomineerde track Into The Dark, waarin vleugelspel gecombineerd wordt met synthesizers en elektronische percussie. Melodieus, maar bijna doommetal à la Black Sabbath, zijn de riffs in Siren's Song/Black Hole. De zang is van Mats Levén en verschillende gitaristen zorgen voor een loodzware atmosfeer. Een tussenstukje met piano, zang en een lieflijk synthriedeltje op de achtergrond leiden tot een bombastisch stuk muziek met een hoofdrol voor Levén die tot het uiterste gaat. Daarna mag Frederik Akesson zijn kunsten nog eens vertonen. Elektrische piano en gitaar vormen de overgang naar de terugkeer van het eerste zware thema. Erikson en Jidell keren terug op Terraforming, waarin zware symfonische passages worden gecombineerd met lichtvoetiger stukjes gedragen door Westholms piano. De apotheose van dit meer dan interessante album heet Beyond These Walls You Are Not My Master. Hierop zingt Tronstad als een rustige Jorn Lande en wordt stevige prog afgewisseld met new age-achtige passages. Het digitale koor en tal van toetsen onderstrepen het orkestrale aspect van Terraform dat mijns inziens ook compositorisch erg goed in elkaar steekt.