TAKING SOME TIME ON, compilatie

Taking Some Time On bestaat uit maar liefst vijf cd's met de geremasterde uitgaven uit de beginperiode van de geweldige symfonische popband Barclay James Harvest (BJH). De bezetting in die periode bestond uit John Lees (gitaar), Les Holroyd (bas, gitaar), Woolly Wolstenholme (toetsen, gitaar) en Mel Pritchard (drums), terwijl op de eerste twee albums Robert John Godfrey (The Enid) verantwoordelijk was voor een groot deel van de orkestraties. Het muzikale verhaal begint bij de eerste single op het Parlophone-label en loopt via BBC-sessies door naar de eerste vier albums: Barclay James Harvest (1970), Once Again (1971), BJH And Other Stories (1971) en Baby James Harvest (1972). De bonustracks bestaan uit alternatieve versies, singles, BBC-sessies, Bob Harris-sessies en twee nummers die zijn opgenomen als Bombadil. Alle tracks zijn al eerder uitgebracht op de in 2002 geremasterde afzonderlijke albums. Mede doordat BJH de genoemde albums opnam in de Abbey Road-studio's, is de invloed van The Beatles onmiskenbaar aanwezig. Verder is veel van BJH's muziek enigszins te vergelijken met die van de The Moody Blues en Procol Harum. In de periode 1968-1973 heeft de band vier componisten en drie zangers, te weten Lees, Holroyd en Wolstenholme, waardoor er een interessante mix van invloeden ontstond. Uiteraard zijn de toetsen en vooral de Mellotron van Wolstenholme nadrukkelijk aanwezig. Het werken met orkesten is een wapenfeit dat de band een unieke plaats in de historie van 'onze' muziek heeft bezorgd. Voordat BJH zelf de albums ging produceren, deden Norman 'Hurricane' Smith en Wally Allen dat. De band bereikte echter nooit de status van The Moody Blues. Als een van de redenen wordt vaak het gebrek aan originaliteit opgevoerd. Terugkijkend op de omvangrijke historie van BJH mag je stellen dat - uitzonderingen daar gelaten - de muziek mede door de verschillende zangers en componisten zowel diepgang, variatie en originaliteit bevat. Vanzelfsprekend zijn nummers als Mockingbird, Dark Now My Sky, After The Day of She Said voor symfomanen veel interessanter dan de weliswaar goede, maar mij persoonlijk minder aansprekende popliedjes als Good Love Child of Thank You. Op het laatste album Baby James Harvest is de blazerssectie nadrukkelijker aanwezig. De geluidskwaliteit is goed, al is die van de demo's en de sessies uiteraard wat minder.

BJH mag zeker tot een van de eerste symfobands worden gerekend. Voor wie de beginjaren van de symfo wil verkennen is dit boxje dan ook een uitstekende keuze, maar ook voor degenen die de lp's of de niet-geremasterde cd-versies in bezit heeft. En dat voor nog geen twee tientjes....