STARFIELD

Gordon Giltrap is een van de meest illustere akoestische gitaristen van het Verenigd Koninkrijk. De 77-jarige autodidact brengt al vanaf eind jaren zestig muziek uit. Veel lezers van deze website zullen Giltrap kennen van zijn symfonische- en elektrische periode uit de tweede helft van de jaren zeventig en uiteraard ook van zijn samenwerkingsprojecten met Rick en Oliver Wakeman en met Paul Ward, die elektronische muziek maakt. Het aardige van dit album is dat de royalty’s naar de Teenage Cancer Trust gaan. Starfield is uitgebracht als album, maar met een tijdsduur van zo’n 26 minuten is het eigenlijk meer een ep. Van de zes tracks is er zowel een vocale als een instrumentale uitvoering van het titelstuk. Het album bevat prachtige, rustige akoestische gitaarmuziek maar wel gearrangeerd met onder meer strings en toetsen. De openingstrack wordt gezongen door Susy Wall, een talentvolle zangeres uit Wales. De tweede track heet The Dodo’s Dream en opent met gitaargetokkel. Pas later volgt de smaakvolle ondersteuning van de toetsen. In het tweede deel hoor je ook een bas en een sologitaar die een langzame en  verzorgde solo speelt. The Towers At Dawn bevat eveneens rustige, melodieuze muziek met akoestische gitaar, piano, aanvullende toetsen en een fluit. In dezelfde stijl klinkt de muziek op The Fox At Dawn: rustig met akoestische gitaar en later ook wat toetsen. Small Pockets Of Joy is ook akoestisch maar wat meer uptempo met een wat langzamere tussenpassage. Het album wordt afgesloten met een instrumentale versie van de openingstrack, waarbij de gitaar van Giltrap wat meer op voorgrond klinkt en de toetsen een deel van de melodie overnemen. Starfield is een ep voor de fans en supporters van Giltrap en de Teenage Cancer Trust, maar niet echt interessant voor de doorsnee progliefhebber.