De Canadees Jason Sharp is van huis uit een jazz-saxofonist die zich later is gaan toeleggen op het gebruik van synthesizers en het gebruik van Musical Instrument Digital Interface, kortweg MIDI. Zijn tweede album Stand Above The Streams maakte hij samen met geluidskunstenaar Adam Basanta. Naast zijn saxofoons gebruikt Sharp zijn ademhaling, kloppend hart en pols uiteraard bewerkt door MIDI. Het resultaat is vier composities, die samen goed zijn voor ruim 41 minuten geluid, want muziek durf ik het bijna niet te noemen. Zeker, er zitten mooie enigszins aan Tangerine Dream gerelateerde fragmenten tussen, maar ook veel bonte verzamelingen geluiden waarin ik geen of amper een melodie kan ontdekken. Zo bestaat de onderlaag van Stand Above The Stream, part 2 uit een aantal saxofoongeluiden met daaroverheen een bastoon en beperkte melodielijnen gespeeld op een synthesizer. Later komt er nog een soort van technobeat onder wat het geheel wat richting trance ‘n’ dance duwt. Het derde deel komt nog het dichtst bij ‘normale’ elektronische muziek en klinkt redelijk melodieus. Het laatste deel lijkt qua structuur wat op deel 2 en dat zijn stukken, waarmee ik veel moeite heb. In mijn beleving krijgt het experimenteren met geluiden en techniek hier absoluut voorrang ten opzichte van het componeren van mooie melodieën. Bovendien komen er wat krijsende geluiden uit ’s mans saxofoon in plaats van mooie solo’s. Er zitten nogal wat kakofonische stukjes in. Kortom: knap dat je zoiets kunt maken, maar voor mij persoonlijk is het een brug te ver.