Na een afwezigheid van tien jaar wordt de geslaagde revalidatie van Camel-voorman Andy Latimer gevierd met een nieuwe uitvoering van The Snow Goose, het instrumentale album uit 1975. In de studio stak hij samen met Colin Bass (bas), Guy LeBlanc (toetsen) en Denis Clement (drums) dit zeer succesvolle en melodieuze studioalbum in een nieuw jasje door het orkest te vervangen door zijn digitale evenknie. Latimer heeft de arrangementen hier en daar licht gewijzigd en hij heeft zelfs wat stukjes muziek in dezelfde stijl toegevoegd, waardoor het album verbeterd is. De grotendeels instrumentale muziek klinkt vertederend, melancholiek en meeslepend. Jammer genoeg is de cd wel wat zacht opgenomen en kun je het geluid allerminst 'vet' noemen. Daardoor klinkt deze versie toch wat gedateerd en heeft Latimer de kans om er een meer eigentijds en sprankelend spektakelstuk van te maken enigszins gemist, want op het podium klonk het juist wel beter! Het album - opgedragen aan wijlen Peter Bardens - geldt als een symfoklassieker. Deze uitvoering mag in elk geval een geslaagde comeback heten van Latimer als gitarist, fluitist en zanger, want tijdens de shows in Groningen en Amsterdam zong en speelde hij gitaar en dwarsfluit als vanouds en dat was ruim tien jaar geleden. Hopelijk blijft hij fit genoeg om aan een echte opvolger van A Nod And A Wink (2002) te werken.