SNAKES & ARROWS LIVE

Veel lezers van iO Pages zijn waarschijnlijk vorig jaar in Rotterdam geweest om Rush, het Canadese supertrio te bewonderen. Geddy Lee (bas, zang, toetsen), Alex Lifeson (sologitaar) en Neil Peart (drums) bleken ook na bijna veertig jaar nog steeds in staat om Ahoy twee dagen aardig gevuld te krijgen. De concertregistratie mag er zijn, want de bijzonder indrukwekkende lichtshow - grote beweegbare ‘ufoachtige' stellages met lampen - laserbeelden, bescheiden vuurwerk, vlammen en de drie forse schermen achter de band zijn alleen voorbestemd voor de grote acts. De beeld- en geluidskwaliteit zijn prima; op mijn installatie is de stereo zelfs beter dan de 5.1 Surround. De drie dvd's - qua lengte had het materiaal gemakkelijk op twee dvd's gekund - zijn als volgt onderverdeeld: op de eerste schijf staat het concert van voor de pauze aangevuld met stukken uit 'the making of' van de videobeelden die tijdens het concert werden vertoond als intro en intermezzo met de drie Rush-muzikanten als acteur. Die beelden zijn niet gespeend van enige humor en zo te zien hebben zij er zelf ook erg veel plezier aan beleefd. Verder staan er nog enkele nummers op geschoten vanuit andere cameraposities. De tweede dvd bevat het concert van na de pauze met de toegiften One Little Victory  van Vapor Trails (2002) en A Passage To Bangkok van 2112 (1976) en het geweldige YYZ van het onvolprezen Moving Pictures (1975). Op de laatste dvd staan beelden uit Atlanta van dezelfde tournee met nummers die niet in Rotterdam zijn gespeeld: Ghost Of A Chance, Red Barchetta, The Trees en 2112/The Temples Of Syrinx. Van het laatste album Snakes & Arrows (2007) worden maar liefst negen tracks gespeeld, aangevuld met bekende klassiekers als Subdivisions, Freewill, Limelight en Tom Sawyer. De rest van de setlist komt voornamelijk van de albums uit beginjaren tachtig. De videobeelden achter de band zijn afwisselend close-ups en speciaal voor deze tournee samengestelde beelden, vooral computeranimaties en soms beelden die al eerder in liveshows zijn gebruikt. Als decor achter Geddy Lee staan een drietal grote kasten gevuld met gebraden kippetjes, terwijl Lifeson voor zijn paneel de bekende poppen heeft staan met achter zich een keur aan miniaturen van prehistorische saurussen. De heren, in stemmig zwartgrijs, leveren opnieuw een topprestatie. Hun concentratie is echter ten volle vereist, waardoor er ogenschijnlijk niet al te veel spelplezier te zien is. Lifeson komt aan het einde wat los en vertoont wat grimassen en bij Peart, die overigens weer onnavolgbaar zit te drummen op zijn Snakes & Arrows-drumstel, heb ik tweemaal een lachje kunnen ontdekken. De gangmaker is en blijft de weergaloze Geddy Lee wiens stem constant blijft, al is dat hele hoge en scherpe stemgeluid al jaren verdwenen.

Rush is en blijft een fenomenale liveband en Canada’s trots. Nederland mag trots zijn dat Rush juist Ahoy uitverkoos om dit concert op te nemen. Memorabel!