SKYLGE'S LAIR

Skylge's Lair is het tweede album van de uit Flamborough Head voortgekomen Friese band Leap Day. Evenals het debuutalbum is deze cd uitgebracht op het Poolse label Oskar Productions. Er staan acht composities op Skylge's Lair die werden gepend door Eddie Mulder (gitaar, zang), Gert van Engelenburg (toetsen), Jos Harteveld (zang, akoestische gitaar) en Derk Evert Waalkens (toetsen). Samen zijn die composities goed voor 56 minuten uitstekende symfonische prog. Melodieuze muziek met aansprekende  instrumentale stukken met aardige tempowisselingen, waarbij me vooral namen als IQ en Camel te binnen schieten, maar ik zou ook Mangrove en Plackband kunnen noemen. Het stemgeluid van Jos Harteveld ligt mij helaas niet, hoewel zijn zang kwalitatief wel goed is en dat geldt ook voor zijn Engelse uitspraak. Gelukkig maakt de muziek met al die prachtige melodieën heel veel goed. De fretloze bas van Peter Stel in Home At Last klinkt lekker en ook de synths doen het daar uitstekend. Over het gitaarspel van Eddie Mulder is al genoeg geschreven: een toonbeeld van gedoseerd en melodieus spelen, zoals ook Andy  Latimer (Camel) dat zo fraai kan. Steeds weer een genot om naar te luisteren! Zo ook het door hem gecomponeerde en akoestisch gespeelde Humble Origin, een mooi stukje muziek vergelijkbaar met Horizons van Steve Hackett. De wat steviger opening van Walls is wat meer in de stijl van Pendragon, het melancholieke vervolg past goed bij de traditionele symfo van bijvoorbeeld Marillion en IQ uit de jaren tachtig. Veel mineur in het door Harteveld geschreven The Willow Tree, een overwegend akoestische track met tekst van Mulder. Erg retro, maar tegelijk ook heel indrukwekkend klinkt het instrumentale, door Van Engelenburg gecomponeerde titelstuk. Zo hoor ik Leap Day dus het liefst: adembenemend gitaarwerk, smaakvol toetsenspel en met de nodige tempowisselingen. Een absoluut hoogtepunt. Het album sluit in stijl af met het slepende Time Passing By.

Lezers weten dat ik niet scheutig ben met 'vette krenten' en al vind ik dit album absoluut beter dan het debuut - dat in iO Pages wel het predicaat 'vette krent' kreeg - ik kom toch niet verder dan een 'tip'. De reden moge duidelijk zijn. Desondanks zal Skylge's Lair een van de beste albums in traditionele symfostijl van 2011 blijken te zijn, zeker van een nederprogband! Ook het artwork is keurig verzorgd en als bonus leeft Mulder zich nog even uit na een stilte in de laatste track.