SHOOTING ALBATROSS

Oudgedienden Hew Montgomery (toetsen), een progfanaat in hart en nieren, en Hugh Carter (akoestische en twaalfsnarige gitaar, fluiten, percussie, maar van origine bassist) van de Schotse band Abel Ganz, hadden een kleine acht jaar nodig om Shooting Albatross uit te brengen. Vier nieuwe nummers, die samen goed zijn voor ruim 66 minuten muziek en waarop wordt gezongen door maar liefst drie vocalisten, zijn daarvan het resultaat. Hoewel nieuw; Ventura staat ook op Back From The Zone, de compilatie uit 2002. Al vanaf 2000 is gitarist-componist Davie Mitchell bij de band betrokken, terwijl drummer Denis Smith in een ver verleden meedeed op het album The Dangers Of Strangers  (1988). Recentelijk zijn zanger-gitarist Stuart 'Mick' MacFarlane en bassist Stevie Donnelly aan de bezetting toegevoegd, hoewel Carter nog alle baspartijen speelde. Shooting Albatross is een heerlijke symfoplaat met lange, sfeervolle instrumentale passages en duetten tussen gitaar en toetsen, zoals elke rechtgeaarde progliefhebber ze graag wil horen. Het gebruik van de twaalfsnarige gitaar op onder meer Ventura geeft een Genesis-tintje (periode Anthony Phillips) en het spel op de verschillende fluiten door Carter en de bouzouki gespeeld door gastmuzikant Stevie Lawrence, geven het album een melancholieke en gevoelige folkinslag mee. Vooral in het openingsnummer Looking For A Platform met zang van Hugh, lijkt de muziek de resultante van een kruising tussen Caravan, met Pye Hastings als zanger, en Yes tijdens de periode Close To The Edge (1972). In het tweede nummer lijkt Carter zelfs een deel van het zo bekende basloopje te hebben geleend van Chris Squire in het nummer The Fish van het album Fragile (1971) De deelname van Alan Reed (Pallas) op het lange So Far garandeert succes en is tevens een uitstekende referentie aan het mooie, rustiger werk van Pallas. Ook gitarist Chris Fry (Magenta) geeft acte de présence en ook dat draagt bij aan het eindresultaat. Shooting Albatross is een puik symfoalbum; van dit kaliber zouden er meer platen moeten verschijnen!

Het lange wachten wordt beloond. Natuurlijk is er sprake van kleine foutjes en ook de zang van Carter en Mick MacFarlane is niet adembenemend. Toch klinkt Shooting Albatross prettig. Dit album zal absoluut hoog scoren in mijn top tien van 2008! Nu maar hopen dat de band snel op tournee zal gaan en daarbij ook Nederland aandoet.