Het fenomeen supergroep is ook vandaag de dag nog actueel. Feit is echter dat veel van dit type bands geen lang bestaan beschoren is. GTR, Liquid Tension Experiment, Mirage, BBM en Travelling Wilburys zijn daar enkele voorbeelden van. Met een bezetting bestaande uit Roine Stolt, Jonas Reingold (beiden The Flower Kings), Marco Minneman (The Aristocrats), Tom Brislin (ex-Renaissance), Daniël Gildenlöw (Kayak) en Casey McPherson (Flying Colors) raak je op basis van de individuele kwaliteiten al op voorhand enthousiast en ben je nieuwsgierig wat zo’n gezelschap toppers nog weet toe te voegen. Het feit dat er diverse vocalisten actief zijn, geeft mij al direct het gevoel dat ik eerder met een project te maken heb dan met een band die van plan is een aantal albums op te nemen. Stijltechnisch vliegt de muziek alle kanten op, zelfs binnen de individuele tracks, waarbij namen als Yes, King Crimson, UK, Return To Forever en Genesis bij me opkomen. Met twee leden van The Flower Kings in de gelederen, is de herkenbaarheid van zowel de stijl als het geluid van die band goed hoorbaar. Naast de eminente muzikanten zijn ook nog eens Rob Townsend (Steve Hackett) en Jon Anderson (Yes) te gast, maar ondanks dat het gebodene bol staat van kwaliteit, virtuositeit en adembenemende fragmenten, kunnen de meeste nummers mij in hun totaliteit niet echt boeien. Broken Cord is voor mij de beste track op dit titelloze album. Er zijn wat mij betreft te veel jazzinvloeden en de muziek klinkt te neurotisch. Verder legt men te veel nadruk op de techniek. De composities zitten weliswaar knap in elkaar, maar zijn in mijn beleving niet vloeiend en komen me te gekunsteld over. Ik wacht met spanning op de recensies van de liveconcerten en het zal mij benieuwen of dit gezelschap daadwerkelijk een band gaat worden.