RING OF CHANGES

Wat een heerlijke oude kost! Esoteric Recordings is subliem in het vinden van vergeten juweeltjes, is mijn conclusie na beluistering van Ring Of Changes, een ‘vergeten’ album uit 1972. Beginjaren zeventig zei Gary Wright Spooky Tooth na Ceremony (1969) vaarwel en begon een solocarrière. De oorspronkelijke aanleiding om Wonderwheel te formeren was het feit dat hij muzikanten nodig had om zijn solodebuut Extraction (1970) live te brengen. Belangrijke partner was de latere Foreigner-gitarist Mick Jones met wie hij eerst nog Spooky Tooth zou heroprichten. Ring Of Changes werd opgenomen in de toen nog onbekende en nét nieuw opgezette Apple Studios. Op een enkele track is zelfs wijlen George Harrison te horen. Met uitstekend drumspel van Bryson Grahams en de smaakvolle en lichtvoetige baspartijen van Tom Duffy, zijn de oorspronkelijke negen composities al een voorbode van wat er zou gaan komen. Elementen uit blues-, rock- en popmuziek strijden om voorrang, terwijl Wrights toetsen zorgen voor symfonische en progressieve passages, zoals in Lovetaker met daarin een prachtig intermezzo op synthesizer. Set On You en Workin’ On A River zijn wat meer rechttoe-rechtaan poprocknummers. De later zo succesvolle Wright herinnert zich dat de meeste songs werden geschreven in een cottage dicht bij de oceaan. Het titelnummer is een vrij langzame track die Wright zelf zingt met zijn bekende, wat hese stem. Ook Duffy en Jones zijn als zangers te horen, waardoor duidelijk is dat Wright de intentie had met deze band verder te gaan. Commercieel succes bleef echter uit, omdat A&M Records de niet-albumtrack I Know –hier toegevoegd als bonustrack − als single uitbracht en dit album naar het archief verwees. Wrights bijdragen aan Spooky Tooth en zijn eerdere solowerk bewijzen dat A&M de verkeerde keuze maakte, want deze twaalf tracks behoren zeker niet tot de minste composities van Wright en zijn een wezenlijk onderdeel van zijn carrière. Als bonustracks zijn het zeer prettige, bluesy nummer What Can We Do, de B-kant van de single I Know en het wat eenvoudige rocknummer Somebody toegevoegd. Zeker voor iemand die de jaren zeventig als belangrijkste periode voor de ontwikkeling van prog beschouwt, is dit album een waardevolle aanvulling.