REFLECTIONS

Als zangeres van Blackmore's Night is de van origine Amerikaanse Candice Night al geen vreemde meer. Dat zij ook alleen wat kan, blijkt uit Reflections, een album dat ik echter niet zou hebben besproken als zij niet 'de vrouw van' zou zijn geweest. De muziek varieert namelijk van zoete pop tot wat meer funky en uptempo melodietjes. Qua uitstraling heeft ze wel wat weg van Stevie Nicks (Fleetwood Mac) in haar glorietijd. Haar stem kan fluweelzacht klinken, maar soms ook schel. De arrangementen variëren van orkestraal tot de klassieke begeleiding van bas, drums, toetsen en gitaar. De tien korte stukjes klokken samen de originele lp-lengte van rond de 38 minuten. Of een stem je al dan niet raakt is heel persoonlijk, maar mij doet ze niet zo veel. Haar stem is niet constant wat betreft vibratie; het komt mij nét iets te gekunsteld over. Een wat heftiger track als Dangerous Smile staat in schril contrast met zwoele nummers als Now And Then, Wind Is Calling of het sterk naar folk neigende For You. Call It Love is een prettige meezinger gevolgd door het subtiele Robin Red Breast. Alone With Fate had eigenlijk een Frans chanson moeten zijn compleet met viool en accordeon. Een zowel folkloristisch als orkestraal stukje muziek in de vorm van het instrumentale In Time sluit dit alleszins goede album af, maar het blijft gezegd: aardige popmuziek, maar verwacht geen symfo of zelfs maar iets wat lijkt op Blackmore's minstrelenmuziek! Met uitzondering van violiste Elizabeth Cary geven noch het cd-boekje, noch de begeleidende informatie details over de meewerkende artiesten. De composities en de poëtische teksten zijn van mevrouw Blackmore zelf.