RANDOM DREAMS

Je moet het maar durven om van je twee meest recente albums een ‘best of’ uit te brengen op cd, vinyl en ook nog digitaal met een nog meer uitgebreide tracklist. David Minasian maakte nieuwe bewerkingen van oude songs en koos voor de tracks waarin grootheden uit de prog schitterden, zoals gitaristen Steve Hackett en Andy Latimer (Camel) en zang van Annie Haslam (Renaissance) en Justin Hayward (The Moody Blues). Ook Billy Sherwood (Yes) droeg een steentje bij. De luisteraar krijgt in zo’n vijfenzestig minuten zeven tracks voorgeschoteld, waarop vooral Haslam en Hayward heel duidelijk hun stempel drukken terwijl de andere grootheden een veel minder prominente rol vervullen. De composities liggen prettig in het gehoor. Het is echt symfo en het lijkt mij dat Minasian zijn muziek heel duidelijk heeft geschreven in de stijl van de progartiest die een bijdrage levert. De eerste drie nummers zijn bewerkingen van stukken afkomstig van het album Random Acts Of Beauty (2010); de overige vier van het album The Sound Of Dreams (2020). Andy Latimer is te horen in de openingstrack. Heel herkenbaar maar ik heb heel wat betere solo’s van de Camel-gitarist gehoord. De tweede track begint als lieflijke symfo maar het tweede deel is meer uptempo met wat steviger gitaarwerk. Delen drie en vier zijn vergelijkbaar met de eerste en de tweede. In track drie hoor je veel mineuren en een iel pianootje met wat strijkers, die uitmonden in een melodieus, slepend symfo-nummer. Justin Hayward schittert in de vierde track die stevig geënt is op The Moody Blues. Hij wordt ook als mede-componist genoemd. Annie Haslam valt dezelfde eer te beurt als het gaat om haar bijdrage in The Sound Of Dreams die zij voortreffelijk zingt met ook prachtig gitaarspel van Steve Hackett. Ook in dit geval is de stijl nadrukkelijk afgestemd op de muziek van Renaissance. Julie Ragins, die lang met de The Moody Blues toerde, zingt Room With Dark Corners, een midtempo song met slepende solo’s van gitaar en synthesizer. Haar stem is totaal anders dan die op de andere nummers: scheller en funkier, dus dat is wel even wennen. Het sluitstuk Twin Flames At Twilight had wat de opening betreft op een plaat van Blackmore’s Night kunnen staan: volksmuziek met een poppy inslag. Het tweede deel in dit door zoonlief en gitarist Justin Minasian geschreven nummer, is echte symfo zoals Marillion die zo prachtig in de beginperiode maakte. Misschien is Random Dreams een wat overbodig album, maar als je de twee genoemde albums niet hebt, is het zeker de moeite waard!