PUSHED TO THE EDGE

Niet alleen Simon McBride (Deep Purple) bracht onlangs een nieuw album uit, ook de 76-jarige Don Airey, toetsenman van Deep Purple, laat van zich horen met zijn nieuwe soloalbum Pushed To The Edge. Samen met zangers Carl Sentance (Nazareth) en Mitchell Emms (The Voice UK), gitarist Simon McBride, drummer Jon Finnigan en bassist Dave Marks, speelt Airey elf nieuwe tracks vol die een klein uur muziek bieden in het klassieke heavy rockgenre. Als iemand mij zou hebben verteld dat die elf nummers als gevolg van, bijvoorbeeld de vocale beperkingen van Ian Gillan, niet op een album van Deep Purple terechtgekomen zijn, zou ik dat onmiddellijk hebben geloofd! De muziek ligt namelijk bijna honderd procent in het verlengde van de laatste albums van zijn broodheer. De vaak geforceerde zang is echter een stuk hoger dan bij de nummers van Deep Purple, en de melodieën zijn naar mijn smaak net iets minder aansprekend dan die op het laatste zo succesvolle album DP = 1. Airey zelf soleert er lustig op los, zowel op piano, orgel als synthesizer en ook McBride laat zich niet onbetuigd. Een mooi, langzaam nummer als Flame In The Water had op de laatste cd van Deep Purple absoluut niet misstaan, vanwege het wat ruigere laatste stuk met een spetterende solo van McBride. Het klassiek getinte tussenstukje en het daaropvolgende duel tussen Airey en McBride in Out Of Focus had ook zo van het album In Rock afkomstig kunnen zijn. De smaakvolle instrumentale ballad Girl From Highland Park wordt gedomineerd door piano en akoestische gitaar en wordt gevolgd door Godz Of War, het langste nummer van het album dat qua stijl wat aan het album Perfect Strangers van alweer Deep Purple doet denken, maar dan wel met de nodige variaties in tempo en stijl. Edge Of Reality vind ik geen sterke compositie, maar het nummer wordt gered door de solo’s. Het sluitstuk heet Finnigan’s Awake. Het begint met de drums van Jon Finnigan en gaat vervolgens meer richting jazzrock. Het is een puike instrumentale track, afgezien van de introductie van de bandleden. Hierin laat Airey vooral horen dat hij nog steeds tot de groten der rocktoetsenisten behoort. Pushed To The Edge is geen waterig aftreksel van Deep Purple, maar het is daaraan  stijltechnisch wel sterk gerelateerd. Het is een alleszins aantrekkelijk soloalbum van de man die al ruim twintig jaar de toetsen bij Deep Purple beroert.