PURPOSE & CAUSE

Het debuutalbum The Start Of Something New (2013) was zeer veelbelovend vond de muziekpers. Nu gaat dit Zweedse viertal op eigen kracht verder met tien nieuwe songs op het tweede album Purpose & Cause. Zanger-bassist Robert Olsson heeft een breed inzetbare stem en omdat hij nogal eens een zoetgevooisde kopstem gebruikt, lijkt zijn zang vaak op die van Matt Bellamy (Muse). In de rustige stukken is de op singer-songwriter georiënteerde muziek gevoelig en heerlijk om bij weg te dromen. De iets meer uptempo gespeelde stukken worden soms gekarakteriseerd door Olssons vervormde basgeluid, maar op het gehele album is er sprake van een ander geluid van de elektrische gitaar dan gebruikelijk. Gitarist Henric Hermansson is in het circuit bekend geworden, omdat hij gemodificeerde buizenversterkers gebruikt. Behalve een apart geluid kan deze man ook nog eens vorstelijk uitpakken met flitsende solo’s. Overigens is Robert Olsson een bovengemiddelde bassist wat vooral tot uiting komt in stukken als Who Am I, waarin hij verder gaat dan alleen maar ondersteunen. Drummer David Olsson zorgde voor de teksten. Qua sfeer komen bands als Believe, Gazpacho en Wolverine in beeld, maar de vaak twee- of zelfs meerstemmige zang is wel een opvallend verschil en daarin lijkt het geluid soms wat op Moon Safari. De melancholieke klank in diverse tracks is een aardig contrast met vinniger nummers als Closer, waarin de stijl toch wat opschuift richting progmetal, terwijl andere tracks soms wat bluesinvloeden vertonen of soms zelfs funkachtig aan doen. De laatste, vrij heavy track Shawshank had mede dankzij het orgeltje ook op bijvoorbeeld een album van Don Airey kunnen staan. Behalve slagwerk, bas en gitaren hoor je af en toe een piano, een mondharmonica of een orgel. Het is dat de toetsen op dit album een volstrekt ondergeschikte rol spelen, anders had je het een uitstekend progressief album kunnen noemen. Nu is het ‘slechts’ een uitstekend poprockalbum met progressieve trekjes, maar wel zeer de moeite waard.