PERFECT SYMMETRY (1989), heruitgave

Perfect Symmetry, het vierde soloalbum van Fates Warning, is geremasterd en uitgebracht als digipack, inclusief een bonusdisc met demo's van hetzelfde album en een dvd met anderhalf uur livemateriaal. De liefhebber krijgt bij deze band waar voor zijn geld! Dat is de eerste conclusie als het gaat om dit destijds toch wel baanbrekende werk van de heren Jim Matheos (gitaar), Ray Alder (zang), Frank Aresti (gitaar), Mark Zonder (drums) en Joe DiBiase (bas). Een nummer als At Fate Hands met medewerking van Kevin Moore, die toen nog bij Dream Theater speelde, is een klassieker in de progmetal. Hierin zingt Alder niet steeds over-de-top en komt de symfonische kant van de band nadrukkelijk naar voren. Het is een sfeervolle en mooi opgebouwde track met overtuigend gitaarwerk van Matheos en Aresti. Perfect Symmetry is tevens het eerste album met de excellente drummer Mark Zonder en mag bovendien worden beschouwd als de doorbraak naar een breder publiek. In rustiger tracks al Chasing Time en een groot deel van het slotstuk Nothing Left To Say is de muziek zeer aansprekend. Ook de overige stukken zijn goed gespeeld, waarin Alder veelvuldig erg hoog - wellicht soms té hoog - zingt en zijn stempel drukt op de meestal op metal geschoeide composities. De progressieve elementen maken de acht tracks echter bovengemiddeld interessant. Op de bonusdisc klinken de demo's uiteraard productioneel een stuk minder. Op deze demo's speelt de gitaar een nog grotere rol die de invloed van bands als Rush en misschien ook Triumph duidelijker naar voren laat komen, terwijl het symfonische element hierop vrijwel is verdwenen. Zeker de laatste twee tracks zijn vrij simpele hardrocknummers, waaraan ten behoeve van de albumversies behoorlijk is gesleuteld in positieve zin. Op de dvd staat een een aardige promotionele video van het nummer Through Different Eyes en amateuropnamen van verschillende concerten die zijn opgenomen tijdens de tournee van 1989-1990. De kwaliteit is echter matig tot zeer matig. De audiokwaliteit van de eerste tracks kunnen er nog mee door, maar laten nadien ook te wensen over. Deze opnamen maken wel duidelijk dat de band toentertijd zonder meer live konden waarmaken wat ze in de in studio op de plaat hebben gezet en dat zegt dan weer iets over de muzikale kwaliteit van Fates Warning.