De in 2001 in Parijs opgerichte band Inhepsie brengt met Onirique zijn vierde album uit en het aardige is dat alle vier de albums met een ´O´ beginnen. Franse poëzie is de basis voor de teksten en de toevoeging van sologitarist Adrien Rougé is een zeer goede keuze. Hij maakte in het prille begin ook al deel uit van de band. Zangeres en toetseniste Cathy Bontant heeft een prettige, warme stem en de muziek, al is die redelijk stevig, gaat nergens over de top en behoudt steeds een zeer melodieuze karakteristiek met veelvuldig rustige, door piano begeleide passages. De elf composities zijn samen goed voor ruim 55 minuten muziek. Hoewel er sprake is van tempowisselingen en variaties in sfeer, zijn de melodielijnen niet uitzonderlijk, maar dat kan ook bijna niet bij een genre dat rijkelijk uitgemolken lijkt. Onirique is een album van goede kwaliteit en met aangename zang. De belangrijke rol voor de piano en de melodieën maken het tot een bovengemiddeld album, maar een klassieker zal het niet worden. Frankrijk doet met bands als deze en Irradiance echter wel degelijk mee in dit genre!