OCEANS OF TIME

De Engelse band Touchstone rond toetsenist-zanger Rob Cottingham en gitarist Adam Hodgson, bestaat alweer ruim tien jaar en timmert aardig aan de weg, zeker sinds de groep in 2007 werd versterkt met zangeres Kim ‘Elkie’ Seviour. Bassist Paul ‘Moo’ Moorghen is al jarenlang een vaste waarde, terwijl drummer Henry Rogers pas sinds 2010 deel uitmaakt van Touchstone. De tien composities op Oceans Of Time zijn vrij divers en brengen de favoriete oude symfobands van Cottingham en de hardrockfavorieten van Hodgson op gevarieerde wijze over het voetlicht. Zo worden sfeervolle stukken afgewisseld met wat steviger werk, waarbij vooral de meestal rustig en ingetogen zingende Seviour een belangrijke waarde is. Wat mij betreft had de gitaar iets minder overheersend mogen zijn in de mix, waardoor de slepende symfonische passages nog beter tot hun recht zouden zijn gekomen. Een heerlijke track als Tabula Rasa had gerust wat langer mogen duren; het lijkt alsof de muziek daadwerkelijk te vroeg weg sterft. Popmuziek met wat oosterse klanken is te horen in Fragments dat wordt gevolgd door Spirit Of The Age, waarin men gepolijste symfo afwisselt met wat rauwer gitaarwerk en een baspartij die mij wat eentonig over komt. In het zwoele Shadow’s End zit eveneens een wat meer rock-georiënteerd stuk met zang van Cottingham. Qua stijl doet Touchstone me denken aan Landmarq met Tracy Hitchings. Solace 2013 klinkt heel bekend in de oren; Hodgson en Cottingham soleren, terwijl Moorghen en Rogers drukke, ingenieuze partijen spelen. Through The Night gaat meer richting rock vergelijkbaar met Yes ten tijde van Union. Het middelste stuk is echter aangrijpend melodieus voordat Hodgson zijn gitaar laat snerpen. Ambientgeluiden vormen de prelude voor de titeltrack tevens met krap tien minuten het langste nummer. Dit nummer bevat fragmenten die refereren aan Eloy tijdens Colours (1980). Met Oceans Of Time geeft Touchstone een uitstekend visitekaartje af; deze band heeft haar top nog niet bereikt!