TO NOWHERE AND BEYOND

De twee broers Julien Putigny (gitaar) en Maxime Putigny (bas) zijn de oprichters van het Franse progmetaltrio Atlantyca uit Lyon. Samen met de professionele drummer Laurent Falso namen de heren negen  originele composities op. Het project werd aangevuld met zang van diverse grootheden uit de (prog)metalhoek: Andy Kuntz (Vanden Plas, Abydos), Edu Falaschi (Angra), Paul Shortino (King Kobra, Quiet Riot) en zanger David Steele. De mastering van To Nowhere And Beyond lieten de heren over aan Andy VanDette (Rush, Porcupine Tree). De teksten zijn geïnspireerd op het geheim van het leven, waarbij zaken als mythologie en het begrip eeuwigheid voorbij komen. De band maakt niet de fout de muziek dicht te timmeren met gitaarpartijen, waardoor het geheel erg transparant blijft klinken. Daar staat tegenover dat de instrumentatie beperkt is; de muziek moet het vooral hebben van de vocale bijdragen van genoemde heren. Die leveren echter alle vier een topprestatie en dat maakt dit album bovengemiddeld interessant. Wie de toetsen op de achtergrond bespeelt, is onduidelijk; wel dat ene Tara en Michelle nog wat zang verzorgen, waardoor het album juist completer klinkt. Je hoort weinig dubbele basdrums, aardige orkestraties en geregeld akoestisch gitaarwerk. Steele zingt de prachtige ballad Eternity deels begeleid door akoestische gitaar, hoewel het tweede deel met meer instrumenten een iets steviger uitstraling heeft. Ook komt de inmiddels wat hese stem van Paul Shortino prima over het voetlicht in de mooie, rustige track My Road. Het album sluit af met de minirockopera Underworlds waarin Kuntz, Falashi en Tara het verhaal van Orpheus zingen.

To Nowhere And Beyond is een niet al te heftig album, maar wel met de nadruk op gitaren, bas en drums. Voor de liefhebber van wat stevigere muziek is dit album van Atlantyca zeker het beluisteren waard.