Nicola Gardinale, de gewezen gitarist van de Italiaanse band A Piedi Nudi, is de man achter het project Nic-G And The Mogsy; hij produceerde tevens het gelijknamige debuutalbum. Als zanger wist hij Massimiliano Ferrari te strikken, die uit de eerste bezetting komt van dezelfde band als die van Gardinale. De tien tracks op dit album hebben echter weinig met prog of symfo te maken, ondanks de aanwezigheid van toetsenist Claudio Lupo, die vooral het orgel gebruikt. De muziek van deze Italianen bevat namelijk nogal wat Amerikaanse blues- en (southern) rockinvloeden. Ferrari’s krachtige, soms wat rauwe, maar wel degelijke rockstem draagt de nummers die alle door hem en Gardinale werden geschreven. Als referenties zou ik onder anderen Jimi Hendrix, Led Zeppelin, Alice In Chains en Lynyrd Skynyrd kunnen noemen. In Stone In The Wind zijn iets meer funkinvloeden te horen met aardige tempowisselingen, terwijl na een pauze nog een stukje populaire muziek volgt. Het gitaarwerk van Gardinale is uitstekend. Hij hangt echter niet de virtuoos uit, maar legt de nadruk op de composities. Hij laat zijn gitaar op verschillende manieren spreken, terwijl hij Ferrari de ruimte laat. Deze cd bevat een krappe drie kwartier verrassende rock uit Italië gespeeld door geroutineerde muzikanten.