FROM THE NEW WORLD

Alan Parsons is een fenomeen, want wie kent hem niet als producer, geluidsvirtuoos en componist van tal van schitterende nummers voor The Alan Parsons Project (APP)? De man werd vorig jaar geridderd door de Britse vorstin vanwege zijn verdienste voor de muziek van Britse bodem. Hij houdt al jaren de muziek van het APP levend met zijn live projectshows. Gelukkig komt er ook af en toe nieuw werk uit, zoals nu, zo’n drie jaar na het laatste album The Secret (2019). Met zijn inmiddels aardig stabiele begeleidingsband zijn de elf nieuwe composities op From The New World goed voor drie kwartier smullen, dat wil zeggen: als je van gepolijste symfonische poprock houdt. De muziek is geheel in stijl van wat je van APP zou mogen verwachten: geen verrassingen en veel verschillende vocalisten. De band heeft zelf al vijf zangers en daar komen gasten als Tommy Shaw (Styx), Tabitha Fair, Mark Mikel, een goede bekende van Jeff Kollman, en David Pack (Ambrosia) nog bij. Joe Bonamassa doet daarnaast nog een duit in het zakje met enkele gitaarsolo’s. Op de geluidskwaliteit, de instrumentatie, het vocale vakmanschap en de productie valt niets aan te merken. De superlieve songs strelen de oortjes en de muzikale stijl hangt tegen de symfo aan. De indrukwekkendste instrumentale nummers  waren altijd van Parsons; de meeste hits van de hand van wijlen Eric Woolfson. Zijn geest waart nadrukkelijk rond in de songs op dit nieuwe album. Sommige fragmenten zijn ook daadwerkelijk terug te voeren op APP-songs uit de jaren tachtig, zoals in het heerlijke synthpopnummer Halos, terwijl het door Tabitha Fair gezongen Be My Baby een kruising lijkt tussen Don’t Answer Me en popmuziek uit begin jaren zestig. From The New World is meer dan een flashback op oud werk en het benadrukt de potentie van Parsons als componist en arrangeur. Het is een aansprekend album dat in de buurt komt van de glorieperiode van The Alan Parsons Project!