NEUROGENESIS

Het kwartet Phaeton uit British Columbia (Canada) bestaat uit vier gelouterde muzikanten die met Neurogenesis het derde album uitbrengen sinds de oprichting in 2017. De twee eerder uitgebrachte albums Phaeton (2018) en Between Two Worlds (2023) zijn niet besproken op deze website. Neurogenesis bestaat uit zeven tracks die samen nog geen veertig minuten klokken, dus de prijs voor het langste album aller tijden gaan deze heren niet winnen. Klaarblijkelijk zijn de bandleden fans van Rush, want op hun website staan twee live gespeelde covers van hun vermaarde landgenoten. Hoewel Kevin Thiessen ook keyboards speelt, wordt de hoofdmoot van wat je te horen krijgt uitdrukkelijk gedomineerd door de gitaar en dienen de toetsen slechts ter aanvulling. Het drumspel van Colin Righton is indrukwekkend, de ondersteunende riffs komen van de vervormde gitaargeluiden en ook de melodielijnen en solo’s zijn van de gitaar afkomstig, maar dan wel met diverse geluiden. Het basspel van Ferdy Belland is veel minder overheersend dan bij Rush, maar desalniettemin heel knap. Derek Sherinian, de voormalige toetsenman van Dream Theater, speelt zo’n beetje de enige toetsensolo op de derde Rush-achtige track Isochron. De andere nummers worden zeer vakkundig gespeeld en bevatten een mengeling van Rush, Dream Theater en Fates Warning, maar ze missen nét dat vleugje originaliteit en virtuositeit die genoemde bands naar mijn smaak wél hebben. Het feit dat de riffs de mooie melodieën en solo’s bijna overheersen is wat vreemd, maar Phaeton behoort met dit album zeker tot de subtop in het genre.