THE MONSTER ROARS

Een ‘dino’ op het gebied van melodieuze (hard)rock zou een passende benaming zijn voor Magnum, de Engelse band die langzaam maar zeker het vijftigjarig bestaan in zicht krijgt. Hoewel het eerste album pas in 1978 werd uitgebracht, is het duo Tony Clarkin (gitaar, toetsen, composities) en zanger Bob Catley al sinds 1972 bij elkaar! Naast de twaalf nieuwe composities op The Monster Roars biedt de speciale boxset nog drie extra nummers, namelijk de eerste single van de band uit 1975, een andere track uit die periode en een nieuw opgenomen versie van Days Of No Trust uit 1988. Het album begint opvallend met Catley begeleidt door alleen piano, voordat de band invalt en het herkenbare Magnum-geluid weerklinkt. Remember is echt een karakteristiek Magnum-nummer met een refrein gecentreerd rond drie opeenvolgende akkoorden en wat rustiger coupletten. Het snelle walstempo in All You Believe In wordt gevolgd door het zwaar georkestreerde I Won’t Let You Down, wat eigenlijk helemaal niet zo’n typische Magnum-track is. Meer dan op voorgaande albums zijn er veel rustige passages binnen een nummer. Een echt feestnummertje is het met blazers opgeleukte No Steppin’ Stones, gevolgd door het wat steviger en meer riff georiënteerde That Freedom Word. In de song Your Blood Is Violence hoor je een wat rustiger tempo met een theatraal meezinggedeelte en een heuse gitaarsolo. De verplichte ballad heet Walk The Silent Hours, prima geschikt voor een avond bij het haardvuur. De pompende, enigszins fantasieloze bas stuwt de gitaarmuurtjes in het rocknummer The Day After The Night Before. Come Holy Men neemt de luisteraar weer mee terug naar het Magnum van de jaren tachtig. Het album eindigt in stijl met het vrij relaxte Can’t Buy Yourself A Heaven. Catley raspt als vanouds en met dit tweeëntwintigste album behoren de oude rockers tot de meest productieve bands in het genre. Met uitzondering van het logo is het hoesontwerp dit keer niet van Rodney Matthews. Dat vind ik wel erg jammer. Zoals Roger Dean in mijn beleving bij Yes hoort, zo hoort Matthews bij Magnum.