MEMENTO

Elf jaar na de oprichting van Stream Of Passion (SOP) door niemand minder dan Arjen Lucassen, gooien Marcela Bovio en haar bandleden de handdoek in de ring. Op 2 september was de volle P60 in Amstelveen het decor voor een eerste afscheidsconcert van SOP. Het echte afscheid volgt op 28 december in de nu al uitverkochte Helling te Utrecht. Met orkestraties, koortjes, cello en de tweede stem vanuit een digitale ondersteuning, bleek de band in grootse vorm en speelde een soort ‘the best of’. Als je Marcela Bovio hoort met haar vroegere band Elfonia of op haar recente soloalbum en je ziet deze knappe verschijning in een cocktailjurk zonder tatoeages en met bescheiden make-up en je hoort haar fluwelen stem, dan is het niet moeilijk voor te stellen dat er wellicht iets niet klopt in deze combinatie met een headbangend gezelschap. Ik bedoel te zeggen dat Bovio misschien wel een té mooie stem heeft voor een female fronted metalband en dat zij met haar talent nog zoveel andere genres zou kunnen zingen en met veel meer succes waarschijnlijk. Sprekend voorbeeld is de ballad Nostalgia, een mierzoet liedje, maar adembenemend mooi gezongen, slechts begeleid door Jeffrey Revet op piano. Natuurlijk excelleert Stephan Schultz op gitaar en is Bovio ook het vioolspelen niet verleerd. De zestien songs van eigen makelij worden aangevuld met twee covers van Radiohead: Street Spirit en Sonata Arctica (I Have A Right). Zonder gastmusici is Momento een wat sobere show van ruim anderhalf uur, maar wel met passie en groot vakmanschap gebracht. De productie was in handen van niemand minder dan Joost van den Broek. Een bescheiden maar waardig afscheidscadeautje van SOP voor alle fans, ook buiten Nederland.