Deze ep bevat opnamen van Heldon, de in 2000 heropgerichte Franse band, die in de jaren zeventig tot de pioniers van de spacerock gerekend mocht worden. Heldon werd opgericht door Richard Pinhas, die ook een voortrekkersrol vervulde op het gebied van elektronische muziek (EM). De vier stukken op Le Plan zijn tezamen goed voor ruim een halfuur muziek die inderdaad gedateerd klinkt, alsof ze in de jaren zeventig werd opgenomen. De eerste track is vrijwel geheel instrumentaal en uptempo met naast slagwerk, bas en gitaar veel elektronische instrumenten. Ook het tweede stuk is vrij pittig en de ‘zang’ bestaat grotendeels uit gesproken of geschreeuwde teksten met een niet al te interessante inhoud. Een soort vroege rap dus. De melodielijnen zijn echter veel monotoner en minder gevarieerd dan op de openingstrack. Track drie opent met een oase aan elektronische instrumenten, synthesizers en sequencers, voordat slagwerk en bas gaan meespelen. Ook hier hoor je bijna gesproken of gefluisterde vocale bijdragen, maar die zijn wat rustiger en meer op de achtergrond. De muziek gaat hier duidelijk richting Hawkwind jaren zeventig en de basis bestaat uit drie akkoorden, zoals we die zo goed kennen uit de blues. Het vierde nummer is eigenlijk gewoon een vervolg op het tweede nummer en klinkt nagenoeg hetzelfde. Deze uitgave is alleen op vinyl en digitaal verkrijgbaar. De twee tracks die naar mijn smaak best interessant zijn, zijn helaas niet voldoende om enthousiast te worden van deze ep.