De lp Lady Lake (1972) van het Britse Gnidrolog gold lange tijd als een collector’s item. Nu is dit album heruitgebracht met een sublieme kwaliteit. Echte prog is het naar mijn mening niet vanwege het feit dat de gebruikelijke toetsen zo goed als ontbreken en bovendien zijn er amper invloeden uit de klassieke muziek te horen. Wel zou je de niet alledaagse instrumentatie met gitaren, bas, drums en diverse blaasinstrumenten, de lange instrumentale passages en de eigenzinnige composities progressief kunnen noemen. Door de enigszins schelle stem van Colin Goldring zou je de muziek kunnen omschrijven als een ietwat folkachtiger en rustiger versie van Pavlov’s Dog, dat vooral goed te horen is in de track Same Dreams. Verder zijn de experimentele trekjes vergelijkbaar met een band als Van Der Graaf Generator. Het titelstuk is wat chaotisch en door de grote bijdrage van de blazerssectie klinkt de muziek tamelijk jazzy, enigszins te vergelijken met de eerste albums van de Nederlandse band Solution. De apotheose is Social Embarrassment dat klinkt als de vroege Yes met blazers in plaats van toetsen. Bassist en cellist Peter Cowling componeerde twee nummers met Colin en Stewart Goldring en hij was tevens verantwoordelijk voor de prachtige hoes.