I MOVE

IZZ is een relatief jonge Amerikaanse band uit de staat New York en I Move is de tweede cd van dit gezelschap. Gezien de prachtige documentatie die de plaat vergezelde, wordt er kennelijk flink geïnvesteerd om deze heren te laten doorbreken in de progscene. Het album met een speelduur van 73 minuten bestaat uit vijftien tracks die het kwintet met smaak en vakmanschap uitvoert. Het huidige IZZ heeft de volgende bezetting: Tom Galgano (zang, toetsen), Paul Bremner (gitaar), John Galgano (bas, gitaar, achtergrondzang), Brian Coralian (drums) en Greg DiMiceli (percussie). Naarmate ik de cd vaker draaide, steeg mijn respect voor het gebodene. Met uitzondering van het wat kakofonische Star Evil Gnoma Su, zijn alle nummers toegankelijk en toch zeer gevarieerd. Over het gehele album waart de geest van Spock's Beard, maar het groepsgeluid is toch weer dermate anders dat gerust van een vernieuwend album mag worden gesproken. De vele stijl- en tempowisselingen houden de muziek bijzonder spannend, zodat de verveling geen kans krijgt toe te slaan. Zo begint opener Spinnin' Round met een trance-'n'-dancebeat gevolgd door heavy gitaarriffs ondersteund door rustige toetsentapijtjes met een flinke knipoog naar Spock's Beard. De stem van Tom Galgano lijkt ook veel op die van Neal Morse. Ook de titeltrack had voor mijn gevoel zo van de eerste soloschijf van Morse afkomstig kunnen zijn. Weak Little Lad is een wat spaceachtig nummer met een moderne beat, terwijl I Already Know wat rustiger is met opnieuw een hoog Neal Morsegehalte en subtiel pianospel. De prettige rocker I Wanna Win bevat een heerlijk symfonisch einde met daarin lekker echoënd gitaarwerk. Pink Floyd laat zijn sporen na in het akoestische All The New. Het al genoemde Star Evil Gnoma Su bevat prachtige symfonische passages, maar helaas ook wat minder melodieuze stukken met snerpend gitaarspel. Another Door begint met fraai toetsen- en pianospel en mondt uit in een vrij stevige climax met degelijke gitaarsoli. Dan volgt Something True, een rustig door toetsen gedragen track, terwijl de akoestische gitaar domineert op het Beatlesque Believe. In Knight Of Knights - een ouderwetse symfotrack - meen ik Kalaban te herkennen en trakteert IZZ je op smaakvol synthesizerspel. Apart zijn de folkinvloeden in The Mist Of Dalriada, maar dan verpakt in een rockjasje. Slepend gitaarwerk en piano domineren Oh, How It's Great, een track met 'The Beatles meet Spock's Beard'-invloeden. Het zeer afwisselende Coming Like Light klokt elf minuten en is wat mij betreft een hoogtepunt. Fraai jazzy gitaarwerk wordt afgewisseld met mooie gitaarlijnen en orgelspel in de stijl van Emerson, Lake & Palmer. De cd wordt melodieus afgesloten met Light From Your Eyes.

I Move is een origineel en kwalitatief hoogstaand album met behoorlijk wat invloeden van met name Spock's Beard. Daarnaast is er sprake van fraai artwork en een alleszins redelijke productie. Een topper!