THE HUMAN CONTRADICTION

Het vierde studioalbum van Martijn Westerholts geesteskind Delain is een logisch vervolg op de voorgaande albums. De bezetting is ongewijzigd gebleven, de productie is waar mogelijk nog verder geperfectioneerd en de negen songs glijden naar binnen als zoete koek. Naast Westerholt bestaat de band uit zangeres Charlotte Wessels en de instrumentalisten Sander Zoer, Timo Somers en Otto Schimmelpenninck van der Oije. Een oude bekende is opnieuw te gast en levert een solide vocale bijdrage in twee nummers, namelijk Marco Hietala (Nightwish, Tarot). De grunts van George Oosthoek zijn te horen in Tell Me, Mechanist en Alissa White-Gluz is zowel ‘normaal’ als schreeuwend te horen aan het eind van The Human Contradiction. De orkestraties zijn vergelijkbaar met die van de oudere Nightwish-albums, maar verder zijn het net als voorheen uitstekend in elkaar zittende popliedjes die worden ondersteund door vette gitaarmuren. Een nummer als Army Of Dolls heeft een begin dat zo van een synthipopband uit de jaren tachtig had kunnen zijn. De intermezzi en symfonische introotjes zijn de krenten in de pap. Die pap smaakt naar meer, maar het gevaar in herhalingen te vallen neemt nu wel duidelijk toe in mijn beleving. De muziek heeft geen koerswijziging ondergaan en het album is met ruim 42 minuten ook niet echt lang te noemen. The Human Contradiction is een degelijk album zonder echte rustpunten en wat mij betreft ook zonder echte uitschieters.