Kristoffer Gildenlöw is uiteraard bekend als de voormalige bassist van het nog immer actieve Pain Of Salvation. Velen van ons zullen hem ook kennen van de Neal Morse Band en als de huidige bassist van Kayak. De man is echter niet alleen bassist maar ook multi-instrumentalist, zanger en componist. Terwijl hij werkte aan zijn derde soloalbum, kwam hij tot de conclusie dat hij eigenlijk te veel materiaal had. Ook viel hem op dat er pittige en symfonische stukken waren opgenomen naast wat meer ingetogen, bijna akoestische nummers. Hij besloot deze laatste stukken te bundelen tot iets dat een ‘tussendoor-ep’ had moeten worden, maar met een cover van Leonard Cohen, die ongetwijfeld een inspiratiebron is geweest, is Homebound eigenlijk een volwaardige cd geworden die met ruim vijfendertig minuten wel wat aan de korte kant is. Het is de bedoeling dat Empty, oorspronkelijk bedoeld als derde soloschijf, nu later dit jaar zal verschijnen. Op de negen nummers spelen een aantal muzikale vrienden mee, onder wie Dirk Bruinenberg (drums), Marcel Singor (gitaar) en Maaike Peterse (cello). De cover van dit album is oer-Zweeds met de onmiskenbare vormen van een Volvo 240 rijdend op een verlaten weg in de met naaldbomen begroeide bergen. De rustige, omfloerste stem van Gildenlöw klinkt erg prettig, maar is wel iets minder diep dan die van de door hem gerespecteerde Cohen. De atmosfeer is echter dromerig en melancholiek onder meer door het gebruik van een fretloze bas en een akoestische gitaar. Qua stijl hoort dit album naar mijn smaak eigenlijk niet thuis op mijn website, maar zijn volgende soloalbum Empty vermoedelijk wel. Een wijntje, nightcapje, haardvuurtje en kaarslicht zijn de dingen die bij me opkomen tijdens het beluisteren van dit introverte en persoonlijke album. Er staan inmiddels enkele liveshows gepland voor dit najaar, zij het onder voorbehoud.