Voordat het Duitse Trilogy het symfonische popalbum Nachtlichter omstreeks 1984 uitbracht, hadden toetsenisten Jochen Kirstein en Guido Harding, drummer Martin Breuer, bassist Ludger Samson en gitarist Detlef Deeken in 1979 al een aantal stukken opgenomen die je als op en top symfo mag beschouwen. Die stukken dateren van eind jaren zeventig en zijn van een kaliber waarvan je versteld staat! Zelf ontdekte ik de muziek tijdens het surfen op YouTube. De instrumentale muziek op Here It Is lijkt soms op Triumvirat of op Eloy; dan weer op Anyone’s Daughter in Crowded, en op Genesis. De kwaliteit van de muziek staat buiten kijf evenals het feit dat de muziek van Trilogy zwaar door toetsen wordt gedomineerd. De zeven tracks zijn goed voor een speelduur van 46 minuten, waarvan het juweeltje Treibsand voorheen alleen beschikbaar was op een compilatiealbum. Het geluid van Samsons bas is weliswaar niet zo overheersend als dat van Chris Squire, maar het instrument is nadrukkelijk te horen en doet beslist meer dan alleen ondersteunen. Het slagwerk is lichtvoetig en uitstekend afgestemd op de sfeer in de nummers. Zoals bij echte progressieve muziek gebruikelijk is, hoor je ook wat klassieke invloeden en tal van tempowisselingen. Nachtlichter was een heel behoorlijk album, maar Here It Is is een prachtige uitschieter in positieve zin van een bijna-eendagsvlieg.