FOUR LETTER MONDAY AFTERNOON (1972), heruitgave

Het dubbelalbum Four Letter Monday Afternoon is het derde album van het ietwat obscure Duitse gezelschap Out Of Focus uit München. De band bracht eind jaren zestig en beginjaren zeventig enkele albums uit op het befaamde Kuckuck-label. Met een forse dosis improvisatie bevatte de muziek een mengvorm van prog, jazz, underground, maar ook psychedelische, folk- (Black Cards) en soulelementen. Hoewel de band in de categorie krautrock valt, is alleen Kraan nog enigszins te vergelijken met deze formatie. Het album werd opgenomen met een  blazerssectie uit het jazzcircuit en mede daardoor klinkt de muziek soms wat als Chicago of Blood, Sweat & Tears, terwijl we Soft Machine zeker tot hetzelfde genre mogen rekenen. De composities zijn doorgaans niet al te gecompliceerd, maar de variaties zitten in de diverse solo-instrumenten, waarbij toetsen, gitaar, fluit of saxofoon elkaar afwisselen. Het orgelwerk van Hennes Hering is bijzonder aardig, terwijl ook Remigus Drechsler van wanten weet op zijn gitaar. Op zich is het fluitspel van Moran Neumüller ook prima, maar je moet er wel van houden. De zang van Neumüller is voor Duitse begrippen ruim voldoende, beter dan van de gemiddelde band uit die periode, maar toch ook duidelijk anders dan van de Engelse en Amerikaanse tijdgenoten. Where Have You Been is een buitenbeentje, gedragen door akoestische gitaar met zang, afgewisseld door fluit in een nostalgisch Woodstock-sfeertje.

Cd2 is geheel gewijd aan drie delen Huchen 55 en opent met diverse fluiten, waarna bas, drums orgel en gitaar inzetten en voor een psychedelisch sfeertje zorgen. Vervolgens komt de blazerssectie erbij en krijgt de muziek een meer experimenteel karakter, maar ze blijft toch merendeels in A-mineur. Verder vormen deze drie delen een grotendeels instrumentale improvisatie, waarbij de dwarsfluit en de gitaar een zeer belangrijke rol spelen gedragen door de lekker lopende bas van Stephan Wisheu en intelligent drumwerk van Klaus Spöri. Halverwege het ruim 24 minuten klokkende derde deel, hoor je een passage die veel melodieuzer is, vrij rustig zelfs en voornamelijk gedragen wordt door orgel en gitaar. De congas van gastmuzikant Grand Roman Langhans zijn hier goed te horen. Langzaam maakt de licht psychedelische, melodieuze sfeer plaats voor een meer experimenteel en jazzy karakter als de diverse blazers weer gaan meedoen. Het stuk eindigt met een melodie op gitaar, waar drums en blazers naar willekeur doorheen spelen, gevolgd door diverse fluiten die harmonieus afsluiten. Daarmee is de cirkel weer rond.

Four Letter Monday Afternoon is voor krautrockliefhebbers een verplichte aanschaf, maar de moderne symfofans zou ik willen aanraden eerst te gaan luisteren.