FIRE AND GRACE

Alliance werd in 1991 opgericht door drummer David Lauser en gitarist Gary Pihl, de voormalige bandmaatjes van Sammy Hagar, en toetsenist Alan ‘Fitz’ Fitzgerald (ex-Night Ranger, ex-Gamma). De drie vonden in Robert Berry de juiste invulling van hun project. Inmiddels is dat project toch een band gebleken, zij het wel een die op een laag pitje acteert, want elf jaar na het laatste wapenfeit Road To Heaven is Fire And Grace de onverwachte opvolger en het vijfde album van dit gezelschap. De tijd lijkt te hebben stilgestaan, want de muziek van de heren klinkt niet veel anders dan die uit de jaren negentig. Berry’s stem is nog heel redelijk, maar zeker niet beter dan twintig jaar geleden. Natuurlijk kunnen deze heren musiceren, maar de dertien nummers met een totale tijdsduur van 47 minuten geven al een indicatie in welke richting je moet zoeken: korte nummers met een duidelijke kop en staart en over het algemeen pakkende, maar weinig originele refreintjes. Tijdens de opening en bij sommige passages, kun je horen dat de band meer potentie heeft in progressieve richting, maar de hoofdmoot is helaas zeer toegankelijke AOR. Was 3:2, het postuum verschenen album van Three met wijlen Keith Emerson en Robert Berry, voor mij een lichtpunt in de hedendaagse uitgaven, Fire And Grace ontstijgt − met alle respect voor deze drie heren − amper de grauwe middenmoot, wellicht mede doordat toetsenist ‘Fitz’ niet meedoet, want Berry speelt naast de bas ook alle toetsenpartijen. De enige positieve uitzondering is de verhoudingsgewijs lange openingstrack Uncertain die een mooie intro bevat, aardige tempowisselingen en een gezonde dosis overtuigingskracht.