EVERLASTING INSTANT

IZZ, de eigenzinnige band uit de omgeving van New York brengt met Everlasting Instant het zevende album en tevens het derde deel van een trilogie uit, die verder bestaat uit The Darkened Room (2009, zie iO92) en Crush Of Night (2012, zie iO109). Samen met broer John, staat toetsenist en zanger Tom Galgano aan het roer van de band met daarnaast een aantal vaste waarden, zoals gitarist Paul Bremner, drummers Greg DiMiceli en Brian Coralian en zangeressen Laura Meade en Anmarie Byrnes. Als gasten leveren Caty en Madeline Galgano op cello en fluit ook een bijdrage. De elf composities dekken een uur muziek van hoog niveau af. Je hoort lastige ritmes in Can’t Feel The Earth, part IV, weldoordachte, onverwachte maar melodieuze overgangen en de nodige stukjes klassieke piano. De muziek wordt gekenmerkt door flarden Yes en Genesis, en ook Spock’s Beard en Neal Morse zijn terug te horen. Her en der duiken subtiele verwijzingen op naar de twee hierboven genoemde albums. Net als de zoetgevooisde stem van Galgano en die van de dames, is ook de muziek overwegend vloeiend. Al laat Bremner zijn gitaar af en toe snerpen, de muziek wordt nergens echt hard of agressief. IZZ brengt gewoon mooie symfo, soms zelf neigend naar softjazz in If It’s True, niet te gemakkelijk of voorspelbaar en dat vind ik een pre. Doordat men een aardig arsenaal aan toetsen inzet, maar ook verschillende gitaargeluiden en andersoortige instrumenten, wint de muziek aan variatie en rijkdom. Waar Spock’s Beard en Neal Morse moeite hebben zichzelf niet te herhalen, lijkt dit gezelschap steeds weer inspiratie te vinden om uitdagend en origineel te blijven en toch een eigen bandgeluid te bewaren. Ook het feit dat toetseninstrumenten de muziek van IZZ domineren, zal veel lezers van iO Pages aanspreken. Via YouTube zijn al geluidsfragmenten beschikbaar die twijfelaars zullen overtuigen van het rijke potentieel van deze band.