ERDENKLANG UND STERNENTANZ

Gandalf met orkest: wie had gedacht dat de Oostenrijker Heinz Strobl het verleerd was, komt positief bedrogen uit, want dit album ter gelegenheid van zijn dertigjarig bestaan als podiumartiest mag er zijn. Samen met zoon Christian Strobl (drums), Tom Niesner (bas), Merike Hilmar (cello) en Bernd Kronowetter ('koor') - in het Sanskriet - en in samenwerking met het Corso Wien Orkest, heeft Gandalf een prachtig, melodieus album afgeleverd. Wie muzikaal iets nieuws verwacht, moet ik teleurstellen, want de uitgezette muzikale paden zijn allemaal al eerder bewandeld. Desondanks vloeien Gandalfs melodieën gracieus voort als een lieflijk stromend, helder beekje. Je hoort de vleugel en de akoestische gitaar veelvuldig, maar ook het orkest met onder meer fluit, klarinet en hobo is hier en daar in een solistenrol te horen. Uiteraard hanteert de maestro ook de elektrische gitaar, waardoor de zoetgevooisde muziek hier en daar een iets meer symfonisch karakter krijgt. Met Erdenklang & Sternentanz kun je ruim 67 minuten genieten van een man, die als een van de grondleggers van de symfonische new age kan worden beschouwd. De vijf hoofdtitels zijn alle onderverdeeld in subtitels, waardoor er in totaal vijftien stukken zijn ontstaan met voldoende variatie.

Ruim dertig jaar na zijn debuutalbum Journey To An Imaginary Land (1980) weet Gandalf nog steeds te bekoren. Erdenklang & Sternentanz is een prachtig geproduceerd, bijzonder mooi klinkend stuk muziek, zoals alleen Heinz Strobl dat kan maken. Genieten!