Stratovarius mag je beschouwen als een van de grondleggers van de progmetal. De Finnen timmeren al bijna twintig jaar aan de weg en combineren metal met klassieke en orkestrale invloeden. Dat betekent zeer stevige fundamenten van drums, de bas van de fantastische Jari Kainulainen, zware gitaarriffs gelardeerd met orkestraties en afwisselend razendsnelle loopjes van gitaar en/of toetsen, bespeeld door het fenomeen Jens Johanssson. Ook karakteristiek is het volle en vaak hoge, maar niet schreeuwerige stemgeluid van Timo Kotipelto, die inmiddels ook al weer vele jaren bij deze band zingt. Waar Elements, part 1 uitblonk door lekker drumwerk, mooie refreinen en aansprekende melodietjes, daar komt Elements, part 2 wat tekort. Met name het drumwerk is minder fantasierijk, de songs zijn minder pakkend en lijken een herhaling te worden van eerder werk. In tegenstelling tot wat Jörg Michael (drums) mij vorig jaar vertelde, blijken ook op deze cd alle nummers van Timo Tolkki te zijn. Dat verklaart wellicht die eenheidsworst en misschien is dat de reden dat Kotipelto er de brui aan heeft gegeven. In diezelfde periode verliet ook Jorg Michael de band. Miss K is de extravagante vervanger van Kotipelto en zorgt voor nogal wat controverses. In Spanje was het publiek furieus en een onbekende viel zelfs Tolkki aan die met een messteek en een blauw oog in het ziekenhuis behandeld moest worden! Tolkki, die al eerder in therapie geweest is en antidepressiva gebruikt, heeft van al dat gedoe een zware terugslag gekregen, terwijl hij anderzijds duidelijk streeft naar de alleenheerschappij binnen de band. De komende tijd zal moeten uitwijzen of Tolkki met Stratovarius daadwerkelijk tot de progmetaltop blijft behoren. Natuurlijk staan er op deze ruim vijftig minuten durende schijf weer twee bloedmooie ballads: Season Of Faith’s Perfection en Luminous en is ook het slotstuk Liberty een prachtig nummer.