ELEMENTALS

Op de Cruise To The Edge 2014 was deze Japanse formatie Electric Asturias een sensatie en voor velen een bijzonder aangename verrassing. Het album Fractals (2011) werd pas ver na de releasedatum besproken, maar dit nieuwe album is heet van de naald. Er is helaas voor dit vijftal nog geen platenmaatschappij gevonden, zodat het album slechts op beperkte schaal verkrijgbaar is, maar vanaf eind februari mogelijk ook via Amazon. In 54 minuten en acht composities neemt Yoh Ohyama de luisteraars mee in zijn wereld van hoogwaardige, instrumentale muziek. Tei Sena is met haar viool de ‘stem’ en drums, bas, gitaar en toetsen zorgen voor de omlijsting, waarbij op piano, synth en gitaar ook de nodige virtuositeit te horen is tijdens solo’s. Ohyama is in Japan een bekende naam. De man produceert veel topartiesten en schrijft heel veel ‘wegwerpmuziek’, zoals hij het zelf noemt. Zijn hart ligt bij deze band waarin hij − omringd door topmuzikanten − zijn lastige, maar toch melodieuze composities vlekkeloos kan laten uitvoeren. Ondanks grillige wendingen en vaak vreemde maatsoorten vormt het album toch een vloeiend geheel. Invloeden van jazz, fusion, prog en wat klassiek zorgen voor een buitengewoon aantrekkelijke variant in de wereld van de progressieve muziek. Denk daarbij aan Eddie Jobson (UK), Jerry Goodman, soms even aan Kansas in Salamander en Gnome, en zeker ook aan Jean Luc Ponty in Honeycomb Structure, met een heel jazzy pianostukje. Ook zijn hier en daar de meer op fusion georiënteerde klanken van landgenoten Cassiopea te horen. Wellicht ben ik bevooroordeeld, omdat ik dit bescheiden vijftal live heb zien spelen.

De muziek van de band spreekt me echter bijzonder aan en ze raakt ook mijn ziel. Asturias, zoals de band vroeger heette, verdient veel meer aandacht en hopelijk zet deze ‘vette krent’ de lezers aan tot een nader onderzoek!