DESIGNED FOR DISASTER

Designed For Disaster is alweer het vierde album van Yang, de voormalige gitarist van Shylock, het jaren zeventig gezelschap uit Frankrijk. Het album ligt niet echt gemakkelijk in het gehoor. De elf nummers variëren nogal in stijl en dat komt mede doordat de instrumentale nummers worden afgewisseld met een drietal  composities, waarin ook vocalen te horen zijn door onder anderen zangeres Ayşe Cansu Tanrikulu. Lastige maatsoorten, typische onverwachte overgangen, zoals je dat vrijwel altijd bij prog hoort, en een hoge kwaliteit aan muzikaal vakmanschap zijn de kenmerken van dit kwartet. Robert Fripp is als grote inspirator overal terug te horen. De overige invloeden gaan van Steve Reich tot Carl Orff en van Gentle Giant tot de barokmuziek van Johann Sebastiaan Bach. Helaas voor de toetsenliefhebbers is er weinig toetsenwerk te horen. De nadruk ligt op de gitaren, waarbij de bassist en de slagwerker een buitengewoon lastige klus hebben om de capriolen van componist-gitarist Frédéric L’Épée te volgen. Zij doen dit echter meer dan voortreffelijk. Designed For Disaster bevat dus zeer uitdagende kost, maar na een aantal luisterbeurten begint de muziek wel te landen. Dat was althans bij mij het geval.