CLOCK UNWOUND

De Noorse band Gentle Knife bestaat maar liefst uit elf muzikanten! Naast gitaren, drums, toetsen en bas hoor je ook saxofoons, fluiten en trompet. Inspiratiebronnen en invloeden van bands als Camel en Van Der Graaf Generator (VDGG) zijn duidelijk aanwezig en verder veel elementen van de grote namen in de progressieve rock. Zowel vrouwelijke als mannelijke zangstemmen maken het geheel nog gevarieerder. Er staan op Clock Unwound slechts zes tracks, maar die duren samen wel 56 minuten dus dat betekent lekkere, lange tracks. Prelude: Incipit is kabbelend en rustig en dat geldt ook voor grote delen van het titelstuk, de langste track. Naast deze melancholieke stukjes wordt aan het einde met een bepaald thema naar een climax toegewerkt, maar die ontaardt mijns inziens te veel in een wat kakofonische brij die me qua stijl aan Roxy Music doet denken. In Fade Away lijken Camel en Mostly Autumn elkaar te ontmoeten, terwijl het tussenstuk meer uptempo is met invloeden van VDGG en King Crimson. De onvoorspelbaarheid in de instrumentatie, de karakteristieken en de zang maakt het bijna onmogelijk om niet geconcentreerd te luisteren; je mist gewoon te veel als je dat na laat. Smother is een prettige en vrolijke uptempo track waarin rock, een vleugje metal en synthipop worden samengesmeed tot een boeiend geheel. Spock’s Beard en Kansas klinken in sommige stukjes duidelijk door; de trompet geeft een jazzy draai aan de muziek. Plans Askew begint met gitaar, fluit en zang waarna geleidelijk slagwerk en bas worden toegevoegd. De muziek lijkt hier veel op het laatste werk van New Trolls en is compositorisch iets minder spannend. Resignation ten slotte begint wat dreigend maar gaandeweg wordt het thema vertolkt door fluit, begeleid door slagwerk, bas en toetsen. Als de saxofoon wordt toegevoegd is ook getokkel op gitaar te horen en wordt de muziek steeds bombastischer. Net als bij het titelstuk werken de muzikanten toe naar een soort climax, maar halverwege het nummer veranderen tempo en melodielijn om later weer terug te keren naar het oorspronkelijke thema. De muziek wordt hier weer rustiger en net als in het begin van de track spreekt een wat vervormde mannelijke stem de teksten. Clock Unwound is een album vol met verrassingen, maar is niet voor iedereen even toegankelijk. De wil om met iets origineels te komen, is overduidelijk aanwezig en dat is een groot compliment waard voor dit Noorse ensemble.