CHIMERES

Vraag: kunnen Fransen doommetal spelen? Antwoord: ja, dat bewijst Northwinds met het album Chimeres. Al kun je de composities nauwelijks origineel noemen, een merkwaardige samenvoeging van bekende stijlen is het wel. De muziek is enigszins progressief vanwege de tempowisselingen en de rol die de toetsen spelen, terwijl de folkloristische fluit in Never Neverland ook voor een aparte verrassing zorgt, evenals het akoestische stuk in hetzelfde nummer, dat ruim elf minuten klokt. De muziek is opgenomen in de beginjaren van dit millennium, maar ze zou ook in de jaren zeventig opgenomen kunnen zijn, want de productie is wat dof en de instrumenten klinken gedateerd. De zang van drummer Sylvain Auvé en gitarist Vincent Niclas klinkt zeer acceptabel, maar wat vlak. Het feit dat de heren dan weer in het Engels, dan weer in het Frans zingen geeft het geheel een bijzonder cachet. De meeste composities doen sterk aan het oude Black Sabbath denken, waarbij vooral de bas van Benjamin Leclere aan de stijl van Geezer Butler doet denken en het gitaargeluid is nagenoeg identiek aan dat van Tony Iommi. Naast de duidelijke overeenkomsten met Black Sabbath, lijken stukken als Crystal Ball en Le Soir Du Diable toch ook nadrukkelijk op Eloy uit de beginperiode, met dien verstande dat de gitaar een tikkeltje heavier klinkt. De bas in laatstgenoemde nummer is ook ontleend aan de speelstijl van Klaus Peter Matziol, terwijl de sologitaar het geluid van Frank Bornemann benadert. Zelfs de toonhoogte en karakteristieken van de stem komen enigszins in de buurt van die van Ozzy Osbourne en Frank Bornemann, maar klinken naar mijn smaak zelfs iets beter.

De bonus-dvd bevat drie nummers, waarvan er twee niet op het album staan, en een in eigen beheer opgenomen videoclip. De livetracks zijn amateuropnamen die qua beeld en geluid niet van deze tijd zijn, maar wel een aardige indruk geven van de bandleden die qua uitstraling - met uitzondering van de bassist - eigenlijk helemaal niet bij dit type muziek passen! Chimeres is een aardige plaat voor hen die een symfonischer variant van het oude Black Sabbath wel kunnen waarderen.