CEREMONY (AN ELECTRONIC MASS) (1969), heruitgave

Ceremony is een van de meest omstreden albums uit 1969. Toetsenist Gary Wright - geïntrigeerd door de mogelijkheid om de Spooky Tooth-bluesrock te laten fuseren met Pierre Henry’s avant-garde en elektronica - schreef een zestal songs geïnspireerd op Henry’s concept van An Electronic Mass, dat vervolgens als Spooky Tooth-muziek werd opgenomen. Henry eiste dat hij de oorspronkelijke muziek van Spooky Tooth zonder verder overleg zou ‘verrijken’ met zijn effecten en elektronische geluiden, waardoor er weliswaar een bijzonder, maar ook een zeer controversieel album ontstond, waarmee de band uiteindelijk in het geheel niet blij was. De soms wat psychedelische bluesrock van Spooky Tooth is uitstekend, maar al die bizarre aanvullingen en toevoegingen, zoals luidruchtig gehamer op flessen, doen mijns inziens afbreuk aan de oorspronkelijke composities. Sommige elektronische intro’s passen beter bij psychedelisch getinte muziek, zoals het prachtige Prayer uiteraard gezongen door Mike Harrison. De gebruikte effecten passen hier wel beter bij de muziek, hoewel ze ook zo bij een horrorfilm gebruikt hadden kunnen worden. In de laatste bluesy track Hosanna horen we Gary Wright nadrukkelijk als zanger met zijn bekende hoge, hese stemgeluid. De platenmaatschappij had er wellicht beter aan gedaan om de oorspronkelijke opnamen van de band zonder Henry's toevoegingen uit te brengen of die als bonusdisk toe te voegen, zodat de luisteraars de muziek krijgen voorgeschoteld, zoals die was bedoeld toen het album in 1969 werd opgenomen.

Desondanks is Ceremony een grensverleggend album waarin de kwaliteiten van de heren Wright, Harrison, Luther Grosvenor, Andy Leigh en Mike Kellie ruimschoots over het voetlicht komen. De bijdragen van Pierre Henry, dat moge inmiddels duidelijk zijn, zijn voor het merendeel niet aan mij besteed.