CARAVAGGIO

Caravaggio, een nieuwkomer uit Italië, verrast met een mediterraan progressief hardrockalbum, althans zo wordt de muziek van deze band omschreven. Naar mijn mening valt dat etiket hardrock echter te betwisten. De melodieuze muziek heeft zo veel mediterrane elementen en fragmenten met bouzouki, accordeon en fretloos basspel dat ze nauwelijks hardrock genoemd kan worden. De stem van zanger Vittorio Balleria is ook verre van wat je typisch hardrock zou noemen. Geen grunts en geen gegil, maar een wat nasale stem die mij doet denken aan die van gitarist Rob Vunderink (ex-Kayak). De tien nummers variëren in lengte van tweeëneenhalve minuut tot ruim acht minuten. Een track als Comfortable ademt ook meer de sfeer van Kayak dan van een hardrockgroep. Sommige fragmenten doen wel even aan Rush denken, maar als geheel is deze gevarieerde, kwalitatief hoogstaande muziek erg origineel, zowel compositorisch als qua instrumentatie. Gitarist, componist en producer Fabio Troiani bewijst op dit debuut overtuigend dat hij over zeer veel talent beschikt en dat hij de uitstekende composities vergezeld doet gaan van een keur aan geluiden uit snaarinstrumenten. Dit is echt een album met nieuwe, interessante elementen die genre- overschrijdend zijn. Caravaggio, genoemd naar de befaamde Italiaanse schilder, biedt een palet aan muzikale invloeden dat ik een verademing vind te midden van de eenheidsworst die veel neoprog- en progmetalalbums vaak zijn.