Het Duitse kwintet SceneS begon in 1995 als project van gitarist Chris Lorey, maar pas na een aantal bezettingswijzigingen bracht men het debuutalbum Call Us At The Number You Provide uit dat overigens al in 2002 werd opgenomen. De reden dat het nog drie jaar duurde is dat het album nu kon worden uitgebracht met een platencontract op zak. Zanger Alex Koch met zijn licht raspende maar verder vrij heldere zangstem, zong al in diverse bands en is helemaal gek van heavy metal. Lorey luisterde vroeger naar klassieke muziek, Pink Floyd, Genesis en later naar bands als Dream Theater. Toetsenist Florian Wenzel heeft meer een popachtergrond met bijvoorbeeld Easy Lover van Phil Collins als zijn favoriete song. Hij laat die voorkeur ook horen in het rustige Deep Inside My Heart, dat gedomineerd wordt door zijn pianospel. De overige zeven door de band zelf geschreven tracks zijn overduidelijk geïnspireerd op Dream Theater ten tijde van Images & Words (1992), maar daarnaast zijn met name in de zanglijnen ook invloeden te bespeuren van Vanden Plas en Queensrÿche. Progressieve elementen zijn ook aanwezig getuige de sfeer- en tempowisselingen in een nummer als Feel The Light. Ietwat overbodig voor mijn gevoel is de metalversie van Such A Shame van Talk Talk, met uitzondering van het mooie symfonische intermezzo. Met de degelijke maar toch wat vlakke productie mist de band een eigen gezicht en hoewel de instrumentbeheersing buiten kijf is, blijft het geheel steken op 'heel aardig gedaan, maar niets bijzonders'. Misschien is SceneS een beetje te vergelijken met Ivanhoe, een band die het uiteindelijk ook niet kon maken, maar wie weet gaat het SceneS beter af!