BE

Be is de de comeback van Salem Hill, een band die eigenlijk was opgehouden te bestaan. De show waardoor uiteindelijk de livedubbelaar Puppet Show (2003) het levenslicht zag, kreeg zoveel enthousiaste reacties dat Carl Groves (zang, gitaar, keyboards), Michael Dearing (zang, gitaar, keyboards, bas), Patrick Henry (bas) en Kevin Thomas (drums) uiteindelijk toch besloten door te gaan. Het resultaat is dus het laat in 2003 uitgebrachte conceptalbum Be, waarvan de interpretatie van de teksten bewust aan de luisteraars wordt overgelaten. Be is een divers album, maar al lijkt het in veel opzichten op het beste uit zijn voorgangers, het mist een hoogtepunt, zoals op Not Everybody’s Gold (2000). Je hoort fragmenten van Kansas in The Red Pool en Rush in Underneath, maar ook flarden Crosby, Stills & Nash of Queen, zoals in het gevoelige, door piano en fretloze bas begeleide Seattle. Ook het gevoelige Beings is zo’n voorbeeld van een prachtige symfotrack met een originele vibrafoonsolo van Thomas. Variatie, sfeer, agressie, stijl- en tempowisselingen, het is allemaal te vinden op Be en op knappe wijze samengesmeed in de vijftien tracks die dit album met een respectabele tijdsduur van ruim 71 minuten rijk is. Het muzikale vakmanschap staat niet ter discussie, maar het album behoeft wel onverdeelde aandacht, want als achtergrondplaat is hij niet geschikt. De produktie is redelijk, maar qua zang niet verbluffend. Druk drumwerk, piano, orgel en synth en zwaar tot zeer subtiel baswerk wisselen elkaar af, terwijl Groves en Dearing om beurten  de solozang verzorgen. De laatste is helaas soms wat al te schreeuwerig. Toch is Be weer een uniek album geworden dat met eigenwijze en gedurfde composities een luisterbeurt meer dan waard is. Het sluitstuk Regard Me is een uitzonderlijk mooi nummer! Voor diegenen die Salem Hill al in de kast hebben staan, is Be een verplichte aanschaf.