AMPERSAND, Volume 2

Twaalf nieuwe en vrij korte tracks staan er op dit tweede deel van Ampersand. De composities zijn door de band omschreven als ‘weesjes’ die geen kans kregen om op een van de eerder uitgebrachte albums te verschijnen. Al dan niet om die reden komt het album op mij inconsistent over. Je hoort verschillende stijlen uiteenlopend van popsongs en akoestische singer-songwriter stukjes tot enkele uitgesproken progressieve nummers. Zo is de openingstrack een vrij zoete popsong en zijn Burn en The Telephone stukjes met alleen zang en begeleid door piano. Take Me By The Hand is een krachtig prognummer; Hail Double Knob, Children Of Mars is een compositie voor akoestische gitaren met een knipoog naar Spock’s Beard en in het sentimentele Again And Again herkennen we iets van Blackbird van Paul McCartney door de akoestische gitaar en zang. Vervolgens krijg je een stukje pure pianomuziek voorgeschoteld dat 84th And Amsterdam gedoopt is. Ascension In Time is in mijn beleving een ogenschijnlijk uitgekleed nummer of het is onvoldoende gearrangeerd met alleen zang, piano en bas. Dan volgen een paar minuten met echoënd, elektrisch gitaarspel dat ook van een ouder Pink Floyd-album afkomstig had kunnen zijn. Ready To Go is een lekker stukje instrumentale prog in de stijl van de oude Spock’s Beard en daarmee is dit vreemde allegaartje van bij lange na nog geen veertig minuten voorbij. Als ik in de begeleidende informatie lees dat de band zeer veel genoegen heeft beleefd met ‘crafting, arranging and recording’ van deze songs dan luidt mijn conclusie dat Ampersand, volume 2 afbreuk doet aan het materiaal dat de band eerder heeft uitgebracht.