CD

Volgens de bijgeleverde informatie zijn kosten noch moeite gespaard om deze release tot een succes te maken in de female-fronted metalscene. Hoewel de melodieuze metal enigszins is georkestreerd door ene Jos, die kennelijk geen bandlid is, kun je de muziek niet echt progressief noemen. In een poging om clichés te vermijden liggen de melodielijnen niet altijd even prettig in het gehoor. De opnamen, de productie door Didier Chesneau en de mastering door Bruno Gruel, vonden plaats in Frankrijk in een professionele studio.

De Italiaanse zeskoppige band Kingcrow stond vorig jaar nog op Progpower in Baarlo en bewees ook daar dat men live serieus genomen wil worden. De routiniers leveren met In Crescendo hun vierde studioalbum af. De stem van zanger Diego Marchesi is niet echt imposant, maar past wel goed bij de muziek die invloeden bevat van Dream Theater, maar zeker ook van Opeth, Riverside en soms de stevige kant van Porcupine Tree.

Als er een kampioenschap zou bestaan voor de gitarist die in staat is de meeste noten per seconde te spelen, dan zou George Bellas zeker hoge ogen gooien met het album Astral Projection. Deze opeenstapeling van gitaargeweld en dan ook nog allemaal met hetzelfde geluid, is knap vermoeiend. Het basspel dat ook van Bellas is, klinkt bijzonder eentonig en dient alleen ter versterking van het ritme van de overigens weergaloos drummende Marco Minnemann.

Na een lange pauze van negen jaar is Fates Warning weer terug met een volwaardig studioalbum. Sterker nog: de speciale versie bevat nog een tweede cd met ruim tweeëntwintig minuten live bonusmateriaal. Nu de heren Jim Matheos, Ray Alder, Frank Aresti, Joey Vera en nieuwkomer drummer Bobby Jarzombek alle keyboards hebben uitgebannen, kun je je afvragen in hoeverre Darkness In A Different Light nog onder prog(metal) valt.

Hugo Flores is een bezig baasje. Hij werkte mee aan diverse projecten van anderen en brengt met enige regelmaat albums uit. Some Kind Of Poetic Destruction is de opvolger van Melotronical (iO100).

Het feit dat Duitsland een dankbaar publiek heeft als het om melodieuze metal gaat, mag als bekend worden verondersteld. Bands als Edguy, Freedom Call, Mob Rules, At Vance en Axel Rudi Pell zijn slechts enkele voorbeelden van bands die bij onze oosterburen optimaal gedijen. In hetzelfde genre opereert Eden’s Curse, een band die uit muzikanten van verschillende nationaliteiten bestaat.

The Bonding is het achtste studioalbum van het Oostenrijkse gothicmetalkwintet Edenbridge.

Melancholieke progmetal wordt ook buiten Europa gecomponeerd en gespeeld. Het Japanse kwartet Early Cross levert hiervan het bewijs met zijn debuutalbum Pathfinder.

Of de band Zero Hour nog bestaat is mij na enig speuren niet helemaal duidelijk. Wel duidelijk is dat de (ex?) Zero Hour leden Jasun Tipton (gitaar, toetsen), zijn broer Troy Tipton (bas), zanger Erik Rosvold, versterkt met ex-Enchant drummer Sean Flanegan onder de naam Cynthesis dit schijfje hebben uitgebracht. ReEvolution is overigens het tweede album van dit viertal, want het debuutalbum heet DeEvolution.

Het achtste studioalbum van de band rond ex-Deep Purple en ex-Rainbow gitarist Ritchie Blackmore en zijn vrouw Candice Night, is een feit. Net als op de vorige albums is het een bonte verzameling songs, deels covers, deels minstrelenmuziek, deels meer in de oude stijl wanneer Blackmore zijn Stratocaster ter hand neemt en gelukkig gebeurt dat op dit album wat vaker. De openingstrack is van Randy Newman, maar het Deep Purple-gitaargeluid maakt er een heerlijke uitvoering van.