TON SCHERPENZEEL & EDWARD REEKERS, Coming Up For Air

Na de wederopstanding in 2000 bestaat Kayak nieuwe stijl alweer acht jaar, waarvan drie jaar in dezelfde bezetting en dat is een record voor de band. De groep rond Ton Scherpenzeel en Pim Koopman liet het indrukwekkende Merlin – Bard Of The Unseen volgen door het al even indrukwekkende Nostradamus – The Fate Of Man. Dat de band ook akoestisch kan boeien, bewees men vorig jaar met Kayakoustic. De nieuwste schijf Coming Up For Air scoorde weliswaar een vette krent in iO Pages, maar in tegenstelling tot de ambitieuze voorganger is het een album met ‘gewone’ liedjes zonder een speciaal verhaal. Kayak is sinds 2000 niet meer van het concertpodium weg te denken, maar beperkt de shows veelal tot theaters. Nostradamus luidde de definitieve rentree van Edward Reekers in, die het boegbeeld van de band was tijdens de gloriejaren. Het vertrek van Bert Heerink als frontman betekende opnieuw een hoofdrol voor Edward die nu de leadzang moet delen met Cindy Oudshoorn. Thuis bij de familie Reekers had ik een gesprek met hem en met Ton SCherpenzeel, de spil van Kayak, onder meer over het nieuwe album.

Ton en Edward, allereerst wil ik Kayak gelukwensen met het nieuwe album en met jullie vijfendertigjarig bestaan! Vanwaar de keuze voor compacte liedjes in plaats van een nieuw conceptalbum?

Ton: "Dank je! In muzikaal opzicht is er geen wezenlijk verschil. Ook de vorige albums zijn een verzameling liedjes, echter qua tekst zat daar één gedachte achter en daardoor kwamen sommige thema’s in de muziek weer terug."

In tegenstelling tot de voorgaande albums had Irene Linders het nu een stuk moeilijker omdat zij teksten moest schrijven op bestaande muziek. Wat werkt achteraf bezien beter?

Edward: "Niet alleen de volgorde van tekst op muziek in plaats van muziek bij tekst was anders. Het voornaamste verschil in benadering is, dat je met een conceptalbum op voorhand weet over welk onderwerp je tekst moet gaan en die rode draad ontbrak hier, dus moest Irene voor elk liedje weer een nieuwe invalshoek bedenken."
Ton: "Voor Merlin werkten we altijd op deze manier, maar het is zonneklaar gemakkelijker om eerst een tekst te schrijven waarop de muziek moet worden toegesneden dan andersom: dat is gewoon veel meer puzzelen. Omdat ik daarbij help geldt dat merkwaardig genoeg ook voor mij: binnen een bepaald metrum een tekst schrijven, blijkt toch eenvoudiger te werken dan op een bestaande melodie een tekst moeten verzinnen."

Edward, is er voor jou enig verschil qua benadering als zanger?

"Nee eigenlijk niet. Het grotere verhaal ontbrak weliswaar maar in beide gevallen heb ik gewoon tijd nodig om me in een liedje met het bijbehorende verhaal in te leven zodat het ook mijn liedje wordt en wat dat betreft is er dus geen wezenlijk verschil met Nostradamus."

Naast bijdragen van Pim en Irene krijgt Cindy nu ook de credits voor haar bijdragen aan enkele nummers. Is dat een bevestiging van haar positie binnen het huidige Kayak?

Ton: "Ja en nee. Kijk, Cindy Oudshoorn is natuurlijk binnen de groep heel belangrijk geworden maar daar waar Merlin en vooral Nostradamus meer conceptalbums waren, waarbij de toeschouwer op een gegeven moment niet meer wist wie er nu wel en niet in Kayak thuis hoorden, is er nu heel duidelijk meer sprake van een groep. Pim, en in mindere mate Irene en ik, waren voor Merlin al aan de slag gegaan voor een soloalbum van Cindy. Omdat we allemaal met andere dingen bezig zijn geweest, kwam dat er maar niet van. Op een gegeven moment stelde ik voor of het niet beter zou zijn de krachten te bundelen en van de bestaande stukken de beste te pakken voor één goede cd van Kayak, in plaats van te streven naar mogelijk twee verschillende, minder volwaardige albums. Zo is haar bijdrage tot stand gekomen, want die twee stukken die ze samen met Pim schreef waren dus eigenlijk voor haar soloplaat bedoeld maar zijn in het Kayak-repertoire opgenomen. Daarbij komt dat Cindy eigenlijk geen echte solozangeres is. Voor een solocarrière moet je eigenlijk een dubbele ‘drive’ hebben ten opzichte van het bestaan binnen een groep en dat heeft ze toch niet zo sterk. Niet dat ze niet op zichzelf zou kunnen bestaan, maar in wezen is zij net als wij een groepsmens, daarom past ze ook zo goed binnen het geheel: niemand van ons is een diva maar iedereen heeft een gewaardeerde functie binnen de band."

Ton, jij hebt mij bij een vorige gelegenheid verteld dat je de composities via MIDI aan de andere bandleden aanbiedt. Werk je nog steeds zo? Doet Pim Koopman dat op dezelfde manier? Werken jullie als componisten nog samen?

Ton: "Nou, het zijn eerder kapotte demo’s die het aanhoren amper waard zijn en dat is achteraf best wel charmant. Ik zing ze op mijn manier in en daarom moet vaak de toonsoort nog worden aangepast. Ik denk dat de meest artiesten tegenwoordig met MIDI werken en Pim sowieso. Hij doet er nog veel meer mee en werkt zijn songs veel meer uit alvorens ze aan anderen aan te bieden. Hoewel we bijvoorbeeld voor Nostradamus een verdeling maakten wie welke teksten van muziek zou voorzien, is het niet zo dat we naast elkaar op een keyboard gaan zitten spelen. In het eindstadium werken we natuurlijk heel intensief samen, maar niet als componisten. We komen wel geregeld bij elkaar en luisteren dan naar elkaars ruwe versie en dan roepen we wat, maar het componeren moet ik echt in afzondering doen."

Er zijn toch ook artiesten die als groep of deel van een groep de studio ingaan en dan spontaan opgekomen riffs of melodietjes gaan uitwerken tot een song?

Ton: "Ja, maar zo werkt dat bij mij niet. Ik vind het niet plezierig als er iemand over mijn schouder meekijkt en ik zie zo’n formule voor een band van zeven mensen ook niet zitten. Dat wordt veel te ingewikkeld. Het is al een hele klus om die zeven mensen bij elkaar te krijgen voor repetities, laat staan voor gezamenlijke componeersessies! In tegenstelling tot Pim ben ik als componist veel meer een solist. Pim kan heel goed met iemand anders samenwerken aan een song. Zo is dat bij Cindy ook gegaan en dat heeft hij bijvoorbeeld ook met Jeroen Englebert gedaan, weliswaar een geheel ander genre maar toch!"

Pims songs zou ik meer willen categoriseren als poprock, de jouwe meer als progpop. Hoe bepalen jullie uiteindelijk welke songs er wel en niet worden opgenomen?

Ton: "Grappig dat je dat er uit haalt trouwens en globaal gezien kan ik me in die verdeling ook wel vinden, hoewel we alle twee wel erg breed georiënteerd zijn. Pim heeft immers voor Merlin ook songs geschreven die heel duidelijk een klassieke invloed hebben en die weinig tot niets met pop te maken hebben. Om te bepalen welke liedjes uiteindelijk op het album komen is natuurlijk altijd lastig, maar dat gaat vrij organisch. Vaak heb je toch een gevoel dat een bepaald liedje er al op staat, omdat het te veel gelijkenissen vertoont met een ander. Die beslissing is een zaak tussen Pim en mij. Overigens worden composities die op dat moment niet passen weer elders gebruikt of in een aangepaste vorm of alleen een refrein: weg is het nooit!"

Heeft de rest van de band nog een wezenlijke invloed op het eindproduct? Bijvoorbeeld op Alienation staat Jan van Olffen een partij te bassen die ik bij Bert Veldkamp nooit zou hebben gehoord?

Edward: "We helpen elkaar. Ik vind het fijn om te weten dat er aan de andere kant van het glas een paar mensen zitten die weten waar ze het over hebben als ik sta te zingen en me in die hoedanigheid ook kunnen sturen."
Ton: Jan van Olffen is een all round bassist die alle stijlen en soorten beheerst en ook de stick. Hij speelt de hele week door, bij Evita, bij Cats en noem maar op. Bert is een uitstekende bassist voor de begeleiding, maar hij had deze partij nooit kunnen spelen. Ik ook niet trouwens al ben ik zelf bassist! Ik had een dergelijke partij wel voor ogen, maar Jan is van alle markten thuis en hij voegt echt iets toe. Van zijn enorme competentie hebben we onder meer in Alienation goed gebruik kunnen maken."

Denkend aan Jan van Olffen zou je met de huidige bezetting ook een aantal nummers van een veel moeilijker arrangement kunnen voorzien, bijvoorbeeld een jazz uitvoering?

Ton: "Nou, jazz is voor Kayak niet van toeppassing. Dat kon je ook horen via de videoschermen achter de band tijdens de live shows van Theo de Jong die zijn verhaal vertelde waarbij zijn en Charles Schoutens passie voor jazzrock, zoals Tony Williams Lifetime en Mahavishnu Orchestra, niet gesteund werd door de rest van de band. Wij hadden daar helemaal niets mee. Ik zelf ben een liedjesman: alles in dienst van het liedje en ik daarbij is ook een solo niet noodzakelijk. Ik kan ook geen jazz spelen, echt niet, en ik vind er ook geen flikker aan! Een big band vind ik leuk, maar als ik die akkoorden zeven kruisen en drie mollen zie dan haak ik af, daar ligt mijn ambitie niet. Een jazzfestival met Kayak zou ik niemand aanraden. Als er andere arrangementen ooit zouden komen, zouden die meer in de richting van klassieke muziek liggen. De karakteristieken van klassieke muziek qua akkoorden, een evenwichtige balans van de diverse instrumenten en de muziek van Kayak zijn grotendeels vergelijkbaar. Kayakoustic was trouwens ook een heel gedurfd experiment. Om redenen van budget en tijd zouden we oorspronkelijk slechts met zijn vieren die tournee gaan doen: puur zang, piano, eventueel accordeon en gitaar als begeleiding. Uiteindelijk vonden we dat toch te ver van Kayak af staan en zijn we met z’n zevenen op pad gegaan. Als we meer tijd hadden gehad, hadden we de arrangementen denk ik nog veel verder uitgewerkt. Nu was het in elk geval zeer leerzaam en confronterend om mee te maken wat er gebeurt als die bescherming van die elektrische muur wegvalt. In een bombastisch thema kun je je nog wel een slippertje veroorloven, maar met drie instrumenten akoestisch moet je je partij gewoon perfect spelen!"

Ik kreeg het album Kayakoustic net vanmiddag binnen en ik hoorde zowel piano als accordeon. Ik neem aan dat jij accordeon speelde? Waarom eigenlijk dit akoestische album?

Ton: "Klopt, Pim sprong op dat moment naar de vleugel en dat kun je gerust aan hem over laten. Hij speelt overigens ook gitaar. Ik zou dus echt niet gaan drummen, maar ik zou best kunnen bassen, dat vind ik eigenlijk nog leuker dan toetsen, maar bij ‘gebrek aan beter’ ben ik toetsenist geworden. Edward speelde cachon en vrij veel percussie maar ook blokfluit! Eigenlijk was het een soort ad hoc beslissing om zo te gaan toeren om bezig te blijven. Als we stil zouden zijn gevallen dan hadden we erg veel moeite gehad om de draad weer op te pakken en nu konden we gewoon doorgaan. Een andere drijfveer was terug te gaan naar de essentie in onze muziek na een bombastisch werk als Nostradamus. Helaas kwamen we met dat idee pas op de proppen in december, terwijl de meeste theaterprogramma’s in november worden vastgesteld. Met een semi-akoestische variant hebben we toch nog een aantal theaters en clubs kunnen vinden die de show wilden hebben. Om Kayakoustic echt op waarde te kunnen schatten moet je eigenlijk zo’n concert gezien hebben."

Waarom dan geen dvd?

Ton: "Niet alleen de kosten maar vooral de hoeveelheid tijd die gemoeid is met nabewerken hebben ons doen besluiten om te kiezen voor een cd. We hadden slechts twee concerten waarbij opnames zijn gemaakt en daarvan bleek er één vrijwel onbruikbaar vanwege het feit dat een van de theatertechnici ergens een stekker uit had getrokken en daardoor de hard disc stil stond. Het was behoorlijk spannend om van het bruikbare materiaal een goed album te maken, maar dat is toch aardig gelukt."

Edward, wat is voor jou gemakkelijker om te zingen: de liedjes van Ton of die van Pim?

Edward: "Ik denk niet dat dat veel verschil maakt. Ik ben verwend met de liedjes van beiden en al heeft Ton er wel eens een handje van om wat pestdingetjes in te bouwen. Pim weet daar overigens ook wel raad mee! Wat ik wel moet zeggen is dat er nu, veel meer dan vroeger, rekening wordt gehouden met de arme ziel die die liedjes moet zingen, want toonsoort en toonhoogte worden nadrukkelijk op mijn stem toegesneden."
Ton: "Soms is een bepaalde toonsoort nodig voor een song, maar ik schreef vroeger veel in dezelfde toonsoort omdat bij het componeren op piano die bepaalde toonsoort gewoon gemakkelijker te spelen is. Als ik toen meer rekening met een bepaalde stem zou hebben gehouden, waren er waarschijnlijk andere liedjes ontstaan. Ik zou ze wel hebben kunnen spelen, maar ik had ze nooit zo bedacht. In de jaren zestig en zeventig werd er veel geëxperimenteerd en werd veel muziek door studiomuzikanten ingespeeld. Het niveau van de muzikanten is vandaag de dag een stuk hoger. Sommige nummers staan in Fis of Cis en dan hebben vooral de gitaristen het een stuk zwaarder!"

Hoe lang zijn jullie alles bij elkaar bezig geweest met Coming Up For Air?

Ton: "Dat is moeilijk te zeggen. Sommige stukken zaten al in de grondverf en veel werk doen we tussen de bedrijven door en dan kun je niet echt een tijdsbestek aangeven. Begin zomer 2007 zijn we begonnen met het afmaken van de liedjes en vanaf oktober zijn we begonnen met inzingen. Dus alles bij elkaar een maand of vijf."

Als reden voor het vertrek van Bert Heerink staat op jullie site: “toen duidelijk werd dat de rockopera Nostradamus – The Fate of Man geen voortzetting zou krijgen, Bert zelf de conclusie trok dat voor hem bij Kayak verder geen hoofdrol meer was weggelegd.” Ik kan dat moeilijk rijmen met het verschijnen van twee albums sinds zijn vertrek, of is de situatie na 2005 zo snel veranderd?

Edward: "Bert heeft er zelf voor gekozen om weg te gaan en dat is natuurlijk zijn goed recht."
Ton: "Eigenlijk zou je die vraag aan Bert moeten stellen. Op een gegeven moment werden we door iemand van de fanclub erop geattendeerd dat op Bert Heerinks site stond dat hij vanwege drukke werkzaamheden Kayak had verlaten. Op dat moment hadden we in de maanden die zouden volgen alleen dvd-opnames gepland dus dat kon eigenlijk niets in de weg zitten, maar het is mij nog steeds niet geheel duidelijk waarom hij die conclusie heeft getrokken."

Heeft Bert dan zoveel ondernomen na zijn vertrek bij Kayak?

Ton: "Nou, ik weet dat hij Queen in Concert heeft gedaan."
Edward: "En ook dat Pink Floyd-project met het Noord-Nederlands Orkest en met nedewerking van Antonie Kamerling en Erik Mesie."

Persoonlijk doet het me deugd om Edward weer in een hoofdrol bij Kayak terug te zien, maar hij is min of meer spelenderwijs teruggeslopen in het Kayak-kamp. Waarom hebben jullie daar zo lang over gedaan, is dat mede aan Heerink te danken?

Edward: "Dat is zeker aan Bert te danken! Op een zeker moment moest hij meedoen aan het nationale songfestival en ik geloof dat hij op een van de finalerondes moest opdraven en dat hij toen niet bij Kayak kon zingen. Zijn toenmalige vrouw en manager belde mij met de vraag of ik die avond voor hem zou willen invallen. Ik zat aan deze tafel en ik heb eigenlijk zonder erbij na te denken geantwoord dat ik dat zou doen. Daarmee is een periode van groei ingezet met een paar invalbeurten bij Merlin, wat meer werk bij Nostradamus en bij Kayakoustic was ik weer helemaal terug. Het was ook heel goed dat het zo geleidelijk gegaan is."
Ton: "Bij Nostradamus zochten we iemand voor de rol van monnik en al gauw kwamen we tot de conclusie: wie anders dan Edward? Ook zijn ervaring als stemacteur en –regisseur konden we uitstekend gebruiken, omdat het voor een deel om gesproken teksten ging."

Hebben jullie hebben na het vertrek van Bert Heerink niet overwogen om audities te gaan doen voor een ‘kloon’ van Heerink?

Ton: "Eén Bert Heerink was genoeg. Nee, maar zonder gekheid: Bert heeft het uitstekend gedaan en eigenlijk werd hij alleen maar beter. Wat wij van hem gevraagd hebben bij Nostradamus, als zanger en bijna als acteur was niet gering ik vind - en dat bedoel ik echt niet slijmerig - dat hij dat fantastisch heeft gedaan. Ik vond hem bij Nostradamus nog beter dan bij Merlin, dus hij is op zijn hoogtepunt bij Kayak weggegaan. Met Edward voelt het veel meer alsof hij er geen moment over hoeft na te denken. Mijn analyse van Bert is ook dat hij feitelijk een hardrockzanger is en daardoor leent slechts een deel van ons repertoire zicht voor zijn stem. Hij heeft een fantastische stem maar een deel van onze liedjes sluiten niet naadloos aan op zijn zangstijl."
Edward: "Hoewel Bert toch een heel aardige imitatie van Frank Sinatra heeft gedaan met een big band!"

Edward, jij leende je stem als zanger bij reclameboodschappen, maar je was ook te horen bij Ayreon en Erik Norlander. Ben je nog steeds werkzaam als stemregisseur en welke andere bezigheden heb je, pak ‘m beet, in die bijna 25 jaar gedaan?

Edward: "Ik heb jarenlang heel veel jingles ingezongen, niet alleen regionaal en nationaal maar ook in landen als Duitsland, Noorwegen en IJsland. Verder heb ik veel rollen als achtergrondzanger gehad bij artiesten als Anita Meyer en Lee Towers. Vervolgens kwam ik in het nasynchronisatiecircuit terecht, eerst als spreker, maar later ook als vertaler en regisseur. In die branche ben ik in staat geweest om me op te werken. Zo mag ik bijvoorbeeld nu de films van Harry Potter in het Nederlands regisseren en dat is heel hectisch, maar tegelijkertijd ook erg leuk om te doen. Zulke films bereiken de doelgroep van kinderen die Engelstalige films nog niet kunnen volgen al dan niet met ondertiteling. Eerst komen deze films in de bioscoop en later natuurlijk ook op dvd."

Ton, jij schrijft veel voor anderen en je hebt de mooiste muziek geschreven voor musicals en onder anderen voor Youp van’t Hek. Heb je nooit overwogen om een instrumentaal album uit te brengen met wat andere arrangementen? Daar is in onze doelgroep best wel belangstelling voor?

Ton: "Ik ben inderdaad wel eens bezig geweest om wat te verzamelen, maar als ik dan terugluister dan mis ik toch iets. Bovendien is de meeste muziek in een andere context toch voor mijn gevoel onwaarachtig en al zitten er mooie stukken bij, het voelt dan toch niet goed. Maar je hebt gelijk, misschien ligt mijn mooiste muziek gewoon op de plank, dus ik zal er toch nog eens over nadenken!"

Er wordt vanuit Kayak nog wel eens geklaagd over gebrek aan belangstelling van de media. Hoe zijn de reacties op Coming Up For Air tot nu toe en welke rol speelt internet in de verspreiding van jullie muziek?

Ton: "Tot nu toe mogen we niet klagen. Weliswaar is de airplay niet overdonderend, maar dankzij ons jubileum wordt er meer dan in het verleden aandacht aan Kayak besteed, terwijl Frits Spits de cd geregeld draait. Verder geloof ik dat we iets met 'De wereld draait door' gaan doen. Het is voor ons een hele doorbraak, dat Kayak op de Nederlandse televisie te zien zal zijn, zeker in zo’n goed bekeken programma!"
Edward: "Afgelopen zaterdag hebben we wel Tros Muziekcafé live gedaan, drie stukken, daarna nog Cappuccino en ook diverse regionale zenders besteden aandacht aan Coming Up For Air en dat is beslist meer dan in het verleden het geval was."
Ton: "We staan zelfs in de top 50 tot mijn stomme verbazing en de schrijvende pers, schrijft in het algemeen positief dus we mogen niet mopperen. Het jubileum helpt daarbij overigens ook wel. Wat het internet betreft: MySpace en YouTube zijn natuurlijk gratis, maar daar moet je wel aan meedoen om bij het publiek binnen te komen. Via I-tunes krijgen we wel wat inkomsten uit de verkoop van downloads. Op onze eigen site zijn clips van diverse albums te beluisteren."

Ton, je bent zeer bekend in de wereld van het theater. Nostradamus was ook choreoreografisch een indrukwekkend schouwspel. Was het kostenaspect van belang voor de ommezwaai naar gewone shows versterkt met videobeelden?

Ton: "Het kostenaspect speelde in elk geval doordat we Nostradamus niet konden doorzetten. Dan hadden we een uitgeklede versie moeten doen en dat was geen optie. Helaas is er slechts met één goede camera een show opgenomen in het Haagse Zuiderpark, maar dat was bij daglicht en daar kon je dus iemand met een hond voorbij zien lopen tijdens Dance Of Death, dus eigenlijk ook niet bijster geschikt en dat geen recht aan het muzikaal spektakel. Ook omdat Bert uit het vizier verdween, was de kans op een dvd-opname tijdens een reprise verkeken, terwijl iemand als Syb van der Ploeg overigens onmiddellijk te porren zou zijn voor een herhaling. Die vond het hartstikke leuk!"

Wiens idee was het om die oude livebeelden via dvd als achtergrond te gebruiken? Op die beelden staan ook opnames van ex-Kayak leden. Krijgen jullie daar geen problemen mee?

Ton: "Irene en ik kwamen op het idee om vooral bij de oudere nummers die beelden te gebruiken om ze wat meer cachet te geven en ook om bezoekers die de oudere Kayak-nummers niet kennen een stukje achtergrondinformatie te verschaffen. Voor de mensen die ons wel kennen, zijn die beelden een prachtig referentiepunt. TopPop en Vara's Nederpopscene hebben ons toestemming verleend om die beelden te gebruiken dus dat was geregeld. De rest bestaat uit wat losse flodders en interviews. Het is merkwaardig overigens dat wijzelf nooit toestemming hebben gegeven voor die tv-beelden, terwijl we daar hebben gespeeld voor een consumptiebon, geloof ik. Nu moesten we wel toestemming vragen om ze voor onszelf te gebruiken! Afijn, dat heet promotie!"

Sommige van die beelden leken mij best heel redelijk. Als het geluid van dezelfde kwaliteit is, zou dat best een leuke nostalgische dvd kunnen opleveren. Bestaan er nog plannen in die richting?

Ton: "Het is de bedoeling dat we van deze tour een dvd gaan maken en voor een volwaardige dvd kunnen we misschien die oude opnames met audio erbij gaan gebruiken. Er zijn ook nog opnames uit Hasselt in België waar we een vervangende show speelden, omdat we bij de oorspronkelijke show mijn broer Peter letterlijk en figuurlijk in rook zagen opgaan. Het was zo’n beetje het eerste akkoord, de camera’s draaiden, een volle zaal en hij struikelde en sprong mis juist toen de technicus op de knop drukte en er een magnesiumbom afging. De show was direct met die ene knal afgelopen en Peter werd in allerijl naar een ziekenhuis vervoerd en moest langdurig in Beverwijk worden verpleegd vanwege die brandwonden. Gelukkig heeft hij er uiteindelijk weinig aan overgehouden al was een huidtransplantatie nodig voor zijn gezicht.
Edward: "Ik heb nog nooit zoiets gezien: ondanks zijn gitaar die zijn gezicht nog enigszins beschermde, stonden zijn haren en jasje in de fik: best heel eng!"

Jullie spelen de eerste vier maanden van dit jaar al 25 shows, vooral geconcentreerd in de weekends. Als je daarnaast ook nog ander werk hebt, lijkt me dat best pittig. Hoe ervaren jullie dat tot nu toe?

Edward: "Soms is dat ook best veel, maar aan de andere kant kun je beter doorgaan in een bepaald ritme en bovendien is het zo, dat in ons werk je op andere dagen in de week jezelf dan wel weer vrije tijd kunt creëren."
Ton: "Hoe vaker je speelt des te gemakkelijker en vrijer het gaat en als je maar één show per week zou doen, duurt het eindeloos voordat het als vanzelf gaat. De opbouw van het podium en dat soort zaken gaan dan ook veel vlotter. Geef mij maar vier of vijf shows per week! Dat kost geen energie, dat geeft energie! Ik herinner me die tournee met Camel, waarmee ik zo’n zes shows per week speelde en ik kwam thuis en wilde gelijk het gras gaan maaien!"

Ik vond het erg leuk om stukken uit jullie blog te lezen. Sommige bleken niet gespeend van enig cynisme en droge humor. Krijgen jullie daar veel reacties op?

Ton: "Soms, en dan vaak via andere sites of het gastenboek. Ik weet wel dat ze gelezen worden en het geeft ieder bandlid de gelegenheid om iets neer te pennen. Zelf heb ik er behoefte aan om stukje bij beetje de historie van Kayak bijeen te brengen. Pim schreef al een stukje over Royal Bed Bouncer en over een project als Nostradamus is echt heel veel te vertellen."
Edward: "Ik heb al een stukje over Phantom Of The Night geschreven en over de Kayakoustic tour."

Wat is eigenlijk de reden dat Kayak begin jaren tachtig gestopt is?

Ton: "Iedereen had er schoon genoeg van en was blij iets anders te kunnen doen. Bovendien zaten we toen met de erfenis van een financieel wanbeheer. Pas na de dood van onze toenmalige manager Frits Hirschland, konden we de naam Kayak weer gebruiken. Pim en ik waren halverwege de jaren negentig al bezig met het schrijven van songs, waarbij we eerst wat opgenomen hebben met Alex Toonen van For Absent Friends, later met Max Werner die zichzelf aanbood."
Edward: "Hirschland heeft nog een tijdje bij Ronnie Brunswijk gewerkt als perswoordvoerder alvorens hij eind jaren negentig zelfmoord pleegde."
Ton: "Hij was - om het maar voorzichtig uit te drukken - een rare snuiter en we hadden er totaal geen trek in om met hem in conflict te geraken over de naam Kayak. Net als anderen, ik noem Brian Wilson of Al Jardine die geen van beiden de naam The Beach Boys mogen gebruiken of Roger Waters die de naam Pink Floyd niet mag gebruiken, komt het toch geregeld voor dat artiesten niet de rechten hebben op de bandnaam van hun geesteskind."

Komt er nog iets als een jubileumshow met oud-bandleden bij?

Ton: "Nee. De huidige band is Kayak, die staat op het podium en de oud-leden worden via de videobeelden herinnerd en dat is het. Nog daargelaten dat niet alle oud-leden meer in staat zullen zijn om een goede bijdrage te leveren en mogelijk zo’n reünie ook niet eens zouden willen."
Edward: "Als we echt alle oud-leden erbij zouden willen halen, dan hebben we wel een heel groot podium nodig en het zou ook best veel verwarring scheppen over wie er nu eigenlijk wel en niet vast in de band spelen."

Hebben jullie nog tijd om zelf naar muziek te luisteren?

Edward: "Zeker. Op het ogenblik ben ik erg onder de indruk van de Amerikaanse zangeres Vienna Teng, artiesten als Kevin Gilbert, Paul Carrack of Toto, daar luister ik naar, ook wel naar klassiek. Ik vind het heerlijk om Radio 4 op te zetten als ik ’s nachts terugrijdt na een concert."
Ton: "Ik luister erg weinig naar muziek. Meestal heb ik Radio 1 op staan, er kan mij niet genoeg geluld worden."
Edward: "Heb je de nieuwe dvd van Syb van der Ploeg al gezien?"
Ton: "Nog niet; ik weet wel dat hij een 2-metersessie heeft gedaan. Hij heeft ook met Edward samengewerkt in Motel Westcoast en hij heeft in zijn repertoire ook een nummer van Nostradamus, namelijk Celestial Silence."
Edward: "Syb en ik zijn goede kameraden geworden door die gezamenlijke activiteiten en ik ga morgen naar zijn show. Binnenkort met de hele familie ook naar Venice, die jongens ken ik inmiddels ook erg goed. Door mijn contacten krijg ik geregeld uitnodigingen voor toneelstukken, musicals en dergelijke. Die neem ik graag aan want ik vind het gewoon echt leuk om daarheen te gaan."

Wat vinden jullie van bands die op tournee gaan en een oud succesvol album integraal spelen? Welk album van Kayak zou daar eventueel voor in aanmerking komen?

Edward: "Dat zou zonde zijn van al dat nieuwe materiaal. Onze componisten zijn te actief om zo nadrukkelijk terug te grijpen naar de historie, dus vooralsnog zie ik dat niet gebeuren."
Ton: "Het valt ons al moeilijk om uit het beschikbare materiaal een evenwichtige set samen te stellen, laat staan als we één album integraal zouden gaan spelen. Dan komt dat evenwicht wel heel erg onder druk te staan. Daarom spelen we soms ook een medley om toch die oude stukken de revue te laten passeren. De laatste jaren hebben we maar liefst negentig verschillende nummers gespeeld! En laten we wel wezen: met onze oude hits kunnen we toch niet de podia blijven bestoken?"

Na deze theatertour komt ongetwijfeld het verzadigingsmoment dat je met eenzelfde show niet nog een rondje langs alle theaters kunt gaan maken. Zijn er al plannen voor een volgend project?

Ton: "Op dit moment nog niet. Deze theatertour eindigt in april maar ik hoop op een tweede ronde in het najaar. Punt is dat diverse leden met andere activiteiten bezig zijn. Joost Vergoossen gaat binnenkort op tournee met Het Goede Doel, Edward gaat aan de slag met Motel Westcoast en ik ga weer achter de toetsen bij Youp van ‘t Hek. Mochten landen als Duitsland of België zich melden, dan zullen we natuurlijk trachten om daar te gaan spelen, maar gezien alle nevenactiviteiten zoeken we niet actief. Behalve de internetaankopen uit de USA, Canada, Japan en Italië komt het grootste deel van de inkomsten toch gewoon uit Nederland."

Discografie:

See See The Sun (1973)
Kayak (1974)
Royal Bed Bouncer (1975)
THe Last Encore (1976)
Starlight Dancer(1977)
Phantom Of The Night (1979)
Periscope Life (1980)
Merlin (1981)
Eyewitness (1981)
Close To The Fire (2000)
Chance For A Lifetime (2001)
Night Vision (2001)
Merlin – Bard Of The Unseen (2003)
Nostradamus - The Fate Of Man (2005)
Kayakoustic (2007)
Coming Up For Air (2008)