SEAN TIMMS

Unitopia is afkomstig uit Adelaide, in het zuiden van Australië en is eind jaren negentig opgericht door zanger, componist en tekstschrijver Mark Trueack en toetsenist, componist Sean Timms. Na het interessante in eigen beheer uitgebrachte debuut More Than A Dream (2005), zag recentelijk het dubbelalbum The Garden via het InsideOut-label het levenslicht. Het album bevat een bijzonder intrigerende mix van klassieke symfo, pop, world- en jazzmuziek. Ik heb een telefonisch onderhoud met Sean Timms vanuit ‘down under’, waar symfonische en progressive rock niet echt populair zijn. 

Allereerst gelukgewenst met jullie prima nieuwe album! Hoe zijn jullie aan een deal bij InsideOut gekomen? Betekent dit ook een mogelijkheid om in Europa op tournee te gaan?

"Dank je! Bijzonder leuk om te horen! Zoals je misschien weet, hebben we ons vorige album More Than A Dream uitgebracht via het Canadese Unicorn-label. Hoewel men ons prima van dienst is geweest, hebben we The Garden naar diverse maatschappijen gestuurd, onder meer naar Unicorn, Progrock Records en InsideOut. Alle drie waren ze geïnteresseerd, maar juist vanwege de reputatie van het grotere InsideOut - vooral in Europa maar ook in Noord-Amerika - hebben we besloten om met hen in zee te gaan met een contract voor drie albums en daar zijn we bijzonder blij mee."

In drie jaar twee albums, maar ook al twee bezettingswisselingen, terwijl jullie allemaal gelouterde muzikanten zijn die hun sporen in de muziek al ruimschoots verdiend hebben. Is Unitopia nou een band of een project van Mark en jou?

"More Than A Dream kun je zeker een project noemen. Dit album heeft Mark Trueack en mij zelfs geld gekost, maar dat hadden we er graag voor over. Met The Garden hopen we er wel iets aan over te houden en heeft de zeskoppige formatie alles zelf ingespeeld en gearrangeerd. Hoewel er wel enkele gasten op te horen zijn, is The Garden dus echt een album van een band. Het is de bedoeling dat behalve Mark en ik de bandleden op ons volgende album zich nog intensiever met het schrijven en arrangeren zullen gaan bemoeien. Verder hebben de leden zich stuk voor stuk bereid verklaard om de deal van drie albums bij InsideOut te helpen realiseren en zullen zij ook tijd vrij maken voor een tournee door Europa en hopelijk ook door Noord-Amerika. Waarschijnlijk medio volgend jaar zal die gaan plaatsvinden, als het tenminste financieel haalbaar is. Mark en ik schrijven al twaalf jaar samen en onze drummer Monty Ruggiero ken ik al meer dan twintig jaar. Momenteel ben ik ook aan het schrijven met onze gitarist Matt Williams, dus ik denk dat we een goede kans maken om te overleven."

Hoe is The Garden tot stand gekomen? Componeren Mark en jij echt samen en hoe krijgen de andere bandleden hun muziek: geschreven noten of een zelf uit te werken demo?

"Ja, Mark en ik componeren alles samen, maar we verwerken wel steeds individuele ideeën die we krijgen bij het terugbeluisteren van een demo. Met behulp van computersoftware programmeer ik de diverse partijen, die louter als suggestie zijn bedoeld. De inbreng van de muzikanten van de kwaliteit die wij bij Unitopia hebben, beheersen hun instrument zodanig dat ze met arrangementen en een invulling van hun partij komen, die ik nooit zelf had kunnen bedenken. Dat maakt de interactie ook binnen de groep tot een zeer aangenaam en vruchtbaar geheel."

Hoe staat het met de symfonische of progressieve rock in Australië en Nieuw Zeeland? Zijn er volgens jullie acts die wij ‘gemist’ hebben?

"In de jaren zeventig had je Sebastian Hardie en uit Nieuw-Zeeland komt Airlord. Er zijn veel goede ook internationaal bekende bands uit Australië, zoals Split Enz (in het begin heel progressief, MvBF) en Crowded House. Door het opkomen van de neoprog heb je iets meer keus, zoals Cog en nieuw uit Melbourne: Merlin Bird. Van Third Ending hebben jullie al een artikel geschreven, dacht ik. Al met al blijft het in ons land door de geringe belangstelling en grote afstanden moeilijk om als progmuzikant je geld te verdienen."

Gezien de verschillende stijlen, zoals rock, vooral symfo, maar ook jazz die op The Garden te horen zijn, borrelt de vraag op: waarom een dubbelalbum en geen enkel album dat meer in één genre valt?

"Dat was gewoon het materiaal wat Mark en ik hadden met de inbreng van de andere bandleden, de gasten en vooral ook Carolyn Lam, orkestleider van het Adelaide Art orkest, die ons geweldig geholpen heeft. InsideOut vond het ook prima dus we hebben geen keuzes hoeven maken. Bovendien, zo vinden we het album ook veel meer spanning en variatie hebben."

De geest van Genesis waart stevig rond op dit album, bijvoorbeeld op I Wish I Could Fly. In Journey’s Friend worden de blazers van Phil Collins gecombineerd met invloeden van Spock’s Beard, de stem van Mark heeft ook iets weg van die van Gary Brooker. Zijn die invloeden ook echt de bedoeling of gebeurt zoiets onbewust?

"Natuurlijk zijn we beïnvloed door de artiesten die je geweldig vind, maar meestal gaat dat echt onbewust. Overigens vind ik Wish I Could Fly meer van David Gilmour hebben dan van Genesis als je een vergelijking wil trekken. Kijk, Mark en ik zijn grote fans zijn van al die oude progiconen, maar vooral van Genesis en Peter Gabriel. Tegenwoordig ook van Neil Morse, Frost* en vooral Porcupine Tree. Daarnaast is een van mijn favoriete albums het door Thomas Dolby geproduceerde Steve McQueen van Prefab Sprout en ook luister ik wel naar country- en bluegrassmuziek! Mark heeft een bijzondere stem die wat van Gabriel en Fish heeft, maar inderdaad ook wat van Gary Brooker (Procol Harum). Op een andere project van Mark en mij, een tribute album, zal Mark A Salty Dog van Procol Harum zingen en ik denk inderdaad dat hij dat fantastisch zal doen! Als hommage aan een artiest die ik bewonder doe ik soms wel bewust iets in een bepaalde stijl. Zo zijn de vocale harmonieën en de sleebellen erg beïnvloed door Brian Wilson en The Beach Boys. Op basis van de cd van Rick Wakeman Journey To The Centre Of The Earth, die ik als 14-jarige knul van mijn vader kreeg, wilde ik keyboards gaan verzamelen en ook een orkest in mijn muziek verwerken. Ook de orkestraties bij The Moody Blues en The Alan Parsons Project hebben daaraan bijgedragen. Verder zitten er ook Braziliaanse ritmes in onze muziek. Waar Mark meer van een modern geluid houdt, dweep ik meer met oudere instrumenten en geluiden dus wat je hoort is het compromis."

Van de twee al oudere nummers van Mark Trueack, This Life en Time For Change is alleen This Life op The Garden terecht gekomen. Waarom Time For Change niet, want ruimtegebrek kan de reden niet zijn geweest?

"This Life is in een sterk gewijzigde versie op het album verschenen, mogelijk dat het origineel ooit als bonus ergens op zal worden uitgebracht maar Time For Change was voor mij nu te veel Marillion en daarom hebben we die er nu niet op gezet, mogelijk in de toekomst nog."

Wat betekenen namen als Men At Work en Iva Davies voor jou?

"Als je invloed bedoelt, moet ik Split Enz en Neil Finn noemen. Iva Davies is een geweldige songschrijver en hij heeft met Icehouse bijzonder mooie popmuziek gemaakt, evenals Colin Hay met zijn fameuze stem, maar van beïnvloeden is geen sprake. Wel door een band als Mondo Rock uit de jaren tachtig tot begin negentig, waar ik uiteindelijk als toetsenist in de latere periode mee op tournee ben geweest. Een hele goeie band!"

Net als op More Than A Dream zijn er weer orkestrale klanken te horen, zoals op Inside The Power. Waarom niet voor arrangementen per software/synths gekozen?

"Er gaat niets boven echte strijkers, hoe goed de samples ook zijn. Die kunnen het timbre, de details van het samenspel en de passie van de muzikanten nooit geheel overbrengen, al zullen we live wel onze toevlucht moeten zoeken tot samples."

Ondanks jullie ervaring is er een duidelijk verschil tussen het debuut en The Garden. Hebben jullie daar een verklaring voor?

"Sinds mijn derde huwelijk - ik ben sinds achttien maanden getrouwd met de lieftallige Amanda die op The Garden overigens meespeelt op fluit - kreeg ik veel meer ruimte om met Mark samen te zijn. Ook Marks vrouw steunt onze muziek enorm en zo hebben we elkaar veel beter leren begrijpen dan voorheen. Dit en het feit dat er een echte band in de studio zat, maken het verschil."

Kun je iets over de naam Unitopia vertellen en het artwork op The Garden?

"Unitopia komt uit een samensmelten van Utopia en Uni-T (Unity). Onze filosofie is dat het mogelijk zou moeten zijn om als mensen in harmonie met elkaar te leven, dus in een utopia. Uni-t slaat op de eenheid die Mark en ik vormen. Onze beide achternamen beginnen met een T. Het hoesontwerp is een verbluffende creatie van Ed Unitsky die ook ons zeer Australisch uitziende logo ontwierp (en onder andere albumcovers voor Starcastle, Manning, The Tangent, MvBF). Net als het label InsideOut heeft hij een geweldig positieve uitstraling: muziek met zijn artwork kan niet slecht zijn. Daarnaast vinden we dat hij bijzonder treffend heeft weergegeven wat onze boodschap is en hij is daarnaast een enorme steun voor ons geweest."

Als eigenaar van een ultramoderne professionele studio, ben ik benieuwd naar hoe je gemiddelde dag verdeeld is tussen jouw werk in Timms Tunes, Unitopia, privéleven en overige.

"Normaliter begin ik de dag met wat oefeningen en het lezen van de krant. Ik blijf graag op de hoogte van de laatste nieuwtjes. Dan ga ik naar mijn werk en afhankelijk van mijn verplichtingen werk ik dan aan Timms Tunes projecten of aan Unitopia. ’s Avonds, vier avonden in de week beoefen ik karate en geef daar ook les in. Later op de avond zit ik dan thuis om met Amanda naar onze favoriete tv-programma’s te kijken. Omdat ik in de studio alle spullen heb staan, onderhoud ik daar ook mijn keyboardspel tussen de bezigheden in en door het lezen van bladen als AudioTechnology, Sound On Sound en mijn favoriete keyboardmagazine blijf ik up-to-date op dat gebied en dat is geen straf, want ik ben altijd al een technologiefreak geweest!"

Laatste vraag: wat zijn de plannen voor Unitopia de komende tijd?

"Promotionele activiteiten voor The Garden, het maken en verzenden van nieuwsbrieven en binnenkort gaat onze vernieuwde website de lucht in. We gaan repeteren voor een releaseparty, mogelijk op het Fringe Festival begin volgend jaar en tenslotte, zeker niet onbelangrijk: werken aan het derde album!"

Bezetting:

Mark Trueack – zang, percussie
Sean Timms – keyboards, zang, mandoline
Matt Williams – gitaar, zang, banjo
Shireen Khemlani – bas, zang
Monty Ruggiero – drums
Tim Irrgang – gestemde en niet gestemde percussie

Discografie:

More Than A Dream (2005)
The Garden (2008)