ASPIRAL

Het eerste wapenfeit van Epica dateert uit 2003 en daarna volgde gemiddeld elke twee jaar een nieuw studioalbum en daartussendoor nog diverse liveregistraties en een aantal ep’s. Na het minialbum The Alchemy Project (2022) is Aspiral de echte opvolger van Omega (2020). Dit album kreeg tijdens de coronapandemie een wereldwijde primeur in de vorm van Omega Alive, een wel zeer bijzondere liveregistratie. De elf tracks op Aspiral zijn goed voor ruim een uur puike symfonische metal, waarin het sextet bewijst een act van wereldniveau te zijn. Simone Simons is niet alleen een charismatische frontvrouw, maar haar zang is in de loop der jaren beter, krachtiger en veelzijdiger geworden. De band heeft een supergoede ritmesectie in huis met bassist Rob van der Loo en drummer Ariën Weesenbeek en een topgitarist in de persoon van Isaac Delahaye. Marc Jansen heeft, zoals gebruikelijk, weer een groot aandeel in de composities, maar zijn grunts treden wat mij betreft gelukkig wat minder op de voorgrond dan op voorgaande albums. Coen Janssen verzorgde wederom de uitstekende orkestraties; de koorzang is heerlijk bombastisch en klinkt fantastisch. Met een producer als Joost van den Broek weet je dat het wat dat onderdeel betreft helemaal voor elkaar is. Het meest aansprekende van dit album is dat het, bekeken vanuit de progressieve hoek, minder rauwe metal bevat, maar veeleer echte symfonische metal. Lange passages in tracks als Fight To Survive, Apparation en The Grand Saga Of Existence schuiven voorzichtig op richting stevige poprock. De klassieke, orkestrale opening van Metanoia, het rustiger Obsidian Heart en zeker de deels bijna akoestische titeltrack zijn daar de bewijzen van. Ondanks de vaak onverwachte toonzetting klinkt de muziek melodieus en vloeiend al blijft de metalcomponent een vaste waarde. Met dit negende studioalbum, de soundtrack The Score niet meegerekend, nestelt Epica zich in de absolute top binnen dit genre en mag het zich verheugen in een nog steeds groeiende schare fans! De albumtitel is afgeleid van het gelijknamige bronzen beeld dat de Poolse kunstenaar Stanisław Szukalski in 1965 maakte en dat staat voor vernieuwing en inspiratie. De coverillustratie is van Hedi Xandt. Op 19 juni speelt Epica tijdens de Graspop Metal Meeting en op 7 februari 2026 is de formatie headliner in de Ziggo Dome.